• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1501
|
|
|
|
|
Acýya aþýk yüreðim gidiþinin þerefine yaralarýna tuz basýyor bu gece. Dahada kanatýyor kendisini, kýzgýn þiþlerle daðlýyor sensiz düþleri.
Ve acýya eþlik eden tek varlýðým... Sabrým...Sabrým, Yakubun sabrýný kendine nasýlda hayran býrakýyor... |
|
1502
|
|
|
|
|
Yalana olan tutkunun verdiði hazlara bulanmýþ insanlýðýn yitirilmiþliði canlandý kapýmda. Yalanýn içinde yok oluþun hengamesi dürüstlüðün bitiþ noktasýna denk getirilmiþ. Ýnsan olmanýn anlamý yalanla yaþayabilmeye eþ deðer olmuþ |
|
1503
|
|
|
|
|
Çocukluðum, genç kýzlýðým Ege'de geçti benim. Ýlk aþký, ilk ayrýlýþý, sevgileri, terkediliþleri burada yaþadým. Hayal kýrýklýklarýný, heyecanlarý, kalp acýlarýný, köþe baþý buluþmalarýný ilk Egede tattým. Kalp çaldým, kalbimi çaldýrdým ama biri var ki onu |
|
1504
|
|
|
|
|
Demlenmiþ duygularým, belki yine uyanýrým... Çakýlýrým en derin boþluðuma, belkide acý tebessümle aynada suretimi izlerken yine yanýlýrým.
Uyu... |
|
1505
|
|
|
|
|
Aþkta mutluluk yok, aþktaki mutluluðu, aþký yaþayan kahramanlar yaratýr. 18 yýl sonra bile olsa.....
|
|
1506
|
|
|
|
|
içten yazýlmýþ mektuplar.. |
|
1507
|
|
|
|
|
Güneþin doðumunda yoktun. Yaðmurlar ýlgýt ýlgýt yaðarken sokaklara, parmaklarým ýslanýrken sen yoktun ellerimde. Þiirlerimin duygusu sendin; fakat ezberimde yoktun. Acýlarýn vardý, mutluluðun yoktu. Mum ýþýðý, þarap, masa örtüsünün dantelleri vardý. Sarhoþluðumda sen yoktun. Nemdin duvarlarýmda, yýkýntýlarýmda ise yoktun. Gümüþ tepsilerde, altýn varaklarda senin güzelliði vardý; fakat muhabbetin yoktu. Aþkýn bir býçak keskinliðinde yanýmdayken, damarlarýmda sen yoktun. Ruhum gibi beni terk ettin ey sevgili. |
|
1508
|
|
|
|
|
....Ve ben öylesine korkarken karanlýktan, öylesine ürkerken yalnýzlýktan, öylesine titrerken ve açken sevgiye, belki el uzatan bir baþkasý olsaydý onun da sarýlacaktým ellerine böyle sýmsýký... |
|
1509
|
|
|
|
|
Kayýp notlar ya da notalar.
Gölgelerde, yerçekimsiz alanlarda kalmýþ düþünceler... |
|
1510
|
|
|
|
|
Sahi, göçmen kuþ hangi sevdaya konar? |
|
1511
|
|
|
|
|
Minik kýzýma yazdýðým 1. doðum günü hediyesi yazýsý... |
|
1512
|
|
|
|
|
Kravatýmý baðlýyorum,ceketimi giyiyorum,þoförümü çaðýrýyorum.(sende yoksulluk kahve köþelerindeki konuþmalarýnda mý kaldý)Eþim beni öpüyor sonra iþime gidiyorum.Bana imzalatýlan belgeleri düþünemiyorum,sahiplendiðim kadýn beni þehvete yenik mi düþürüyor diye geçiyor…(bu somut þeyler mi seni hayallere sürüklemiyor,çok tehlikeli hayallere sürükleniyorsun) |
|
1513
|
|
|
|
|
Güneþin gecikmesine kýzýyorum. |
|
1514
|
|
1515
|
|
|
|
|
Güvenini kaybedince ölür insan, güvendiðini kaybedince de gömülür. |
|
1516
|
|
|
|
|
Masal bitti. Kral terketti rüya ülkesini. Masumiyeti, þehveti, aþký, nefreti koydu heybesine hazinelerinin eþliðinde. Bilinmezlik bilmecesinin içinde saklý, aslýnda atýlacaðýný hep bildiðimiz o son adýmý attý ilk adýma inat. Bulutsuz yaðmurlara, çiçeksiz |
|
1517
|
|
|
|
|
yanlýz rýhtým yanlýz ben yanlýz deniz yanlýz vapur ve bir serçe |
|
1518
|
|
|
|
|
Ýnanmýyor musun?Gelmiþ iþte,bak penceresinden el sallýyor demek ki kontörü yok haber veremedi o yüzden cama gelmemi beklemiþ;caným benim ne kadar zayýflamýþ buradan belli oluyor.Halbuki çok iyi bakýyorum kendime,beni merak etme diyordu hep.Benimde en çok yakýþtýrdýðým pembe tiþörtünü giyinmiþ üstüne. |
|
1519
|
|
|
|
|
Bu yazý, kadýnlara özeldir.Kendi aramýzda bir paylaþým hülasa.. |
|
1520
|
|
|
|
|
Ýçimde bir bahar ötesi hüzün
Mecnun’a Leyla’dan haber mi bilmem
Hangi gurbet sende bu hangi yüzün?
Meryemce düþlerin hazan mý bilmem
|
|
Anasayfa
