• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1561
|
|
|
|
nereye kadar bu sevdan... |
|
1562
|
|
|
|
Ölme diyorum sana.. Ölme..Sakýn bensiz teslim etme nefesini Azrail’in avuçlarýna.. Ben olmadan sakýn kanatlanma sakat doðmuþ yarýnlara...Sehven olsa da býrak adýmý adýnýn yazmadan terk etme bu dünyayý..Peltek konuþan bir bebe sevdamýzý haykýrmadan gitmek yok gündüzleri kanamalý zamanlardan.Yaðmurlu bir günde öpüþmeden, gözlerimiz gözlerimizde seviþmeden ayrýlmak yok masal yüzlü sabahlardan..Sana diyorum sevgili..Sana…Gitmek yok diyorum..Noktasýný koyma cümlelerin..Devrilse de imla bozukluklarý üzerine sakýn ödünç verme öznelerini.. Ben gelmeden sakýn ölme iþte.. Ölme diyorum..Ölme… |
|
1563
|
|
|
|
Müminler, acizliklerinin ve her an hata yapma ihtimali olduðunun bilincindedirler. Bu yüzden hata yapmak, asla küçük düþmelerine neden olmaz. Kendi yaptýklarý ya da þahit olduklarý hatalardan ders çýkarýr, ayný yanlýþa tekrar düþmemeye çalýþýrlar. Hata yapan bir mümini, týpký hastalanan çocuðunun kendi baþýna iyileþemeyeceði için yanýndan ayrýlmayan bir anne gibi- yalnýz býrakmaz, ona yardým ederler. |
|
1564
|
|
|
|
Mühürlerinde yüreðimin zincirlerini kýrdýðým boynu bükük sevdiðim, gidiþine aðlayamadýðým, geliþine sevinemediðim, belki hep düþlediðim, belki hiç elde edemediðim. |
|
1565
|
|
|
|
Gittiðinden beri yaðmur yaðýyor gökten boþanýrcasýna. Ama kalbim hala kurak bir toprak. Ayrýlýyor paramparça, gün geçtikçe unufak… |
|
1566
|
|
|
|
"Bir demiryolu,bir tren,bir kasaba istasyonu düþlersin ve”ölüm,treni bekleyen son gar duraðý ve raylar zamansa, aþk,son duraða varana kadar sana rötar yaptýran,aðaçlýklý,yemyeþil,küçük kasaba istasyonlarýdýr!”deyip geçersin kýrýk bir gülümseyi |
|
1567
|
|
|
|
YENÝ YILA GÝRERKEN KEÞKELER..... |
|
1568
|
|
|
|
Yine de gülümsüyordu. Yine de gülüyordu karþýsýnda gitmesini talep edene... |
|
1569
|
|
|
|
Susamýþým yýllar boyu, yudum yudum deðil kana kana içeyim býrak |
|
1570
|
|
|
|
Karanlýktý ,
ben sana göz kýrpan yýldýzlara meydan okumuþtum .. |
|
1571
|
|
|
|
Seni Seviyorum.” Bal köpüðüm” derken bal damladýðý için dilinden, “Nisan Tomurcuðum” derken hayatýma adým attýðýn günü yaþattýðýn için yeniden. “Kadýným” derken hissettirdiðin için her hücreme kadýnlýðýmý derinden. Bir masalýn kahramaný gibi yaþattýðýn için aþký en güzelinden. Seni Seviyorum kocam ben… |
|
1572
|
|
|
|
Her bir martý ona yok olan umudunu getirdi,çýkaramadýðý sesini,konuþamadýðý cümlelerini ve az evvel kýyýda býraktýðý bir çýrpýda silinen yaþanmýþlýklarýný. |
|
1573
|
|
|
|
Dostu anlatamamak bu olsa gerek... |
|
1574
|
|
|
|
Hey yeþil gözlü, bir saniye bekler misin?
Lütfen dur... |
|
1575
|
|
|
|
Belediyenin koymuþ olduðu bankta boðazýn muhteþem seyrine dalmýþtý.Karþýda pýrýl pýrýl parlayan ‘‘Dur Yolcu’ þiiri boðazdan gelip geçen bütün insanlarý selamlaya dursun,Kilitbahr Kalesinin boðaza nazlý bir ceylan gibi bakýþý sarhoþ olan denizin aþkýný ispatlamak için gözyaþlarýný kýyýya vurmasýna neden oluyordu.Herkesin uykuda olduðu bir saatte deniz ona unutamayacaðý bir resital sunuyordu ayýn þevkli ýþýklarýyla.Ne aþklar yaþanmýþtý bu topraklarda ,akan sular kim bilir ne kadar tanýklýk etmiþtir aþklara diye düþündü.Þimdi tek baþýna doðanýn ona sunduðu bu resitalinde týpký aþýk olduðu kýz gibi yalancý olduðunu biliyordu.Sanki doðayla kýz anlaþma yapmýþlardý gizli kalmasý kaydýyla kendi aralarýnda.Onu kandýrmak için yapýlan bu gizli kalmýþ antlaþma deþifre olmuþtu.Her þey apaçýk ortaya çýkmýþtý .Hiçbir þeye inanasý gelmiyordu ne kitaplarda yazýlan o masum aþklara ,ne þiirlerde yazýlan o büyülü aþklara artýk.
Ruhun aynasý deðil miydi gözler?Kelimelerin dile getiremediðini ya da yetersiz kaldýðý yerde hani doðruyu söyleyeceklerdi?Ne çok bakmýþtý sevgisinin gözlerine,ne iltifatlar yaðdýrmýþtý ,onlarýn bir bakýþýna ne anlamlar yüklemiþti üstelik.Beyninde aþk,sevgi üzerine inþa ettiði bütün sütunlar bir bir yýkýlýyordu altlarýnda ise çaresiz kalmýþ duygularý can çekiþiyordu.Daha düne kadar ne duygular besliyordu aþk adýna oysa.Þimdi ise koca bir hiçliði yaþýyordu duygularý.Terkedilmiþlik bile olsa bunun adý onu düþünmeye devam ediyordu. Cebinden çýkarttýðý kaðýdýn üzerine sevgilisine duygularýný yazmaya baþladý.
|
|
1576
|
|
|
|
Gözyaþlarýmý ýsýrmak istiyorum. Susturmak istiyorum seni isteyen duygularýmý. Ellerimi, kollarýmý, gözlerimi senden uzak tutmak istiyorum. Seni öyle arzuluyor ki azalarým, sanki her birini ipe baðlýyorsun ve sonra çekiyorsun uçlarýný. Senin beni kendine çekmene dayanamýyorum. Damarlarým çatlayacak gibi oluyor, kollarým kopacak gibi oluyor ama; aþkýndan kopamýyorum. |
|
1577
|
|
|
|
Birbirinin içine girmiþ iki daire olabilmeli aþký kaldýrabilmiþ iki yürek. Üstünlük gelmemeli ki akla, zedelenmesin incelikler ve dahi kalýnlýklar. Birbirine güvenir birbirine yaslanýr iki daire... üst üste gelince birmiþ gibi görünen aslýnda bir olmayan iki daire... Hem bir hem iki daire...Yani niceliðinin müþkülat yaratmadýðý mutlu daireler... |
|
1578
|
|
|
|
sadece... Mutlu olur musun merak ettim. |
|
1579
|
|
|
|
Sen beni korkak, beceriksiz ama duygulu yaptin. Biryigin insanin arasinda beni istemen beni korkularimdan, umutsuzluklarimdan, a$k acilarimdan uzakla$tirdi. ama bir yandan beni isterken diger bir yandan ba$ka birine duydugun tutkulu özlem ve korkusuz ne |
|
1580
|
|
|
|
Vurgunlarda yürek
Bana bir ömür sensizlik yerine
Bir anlýk sen gerek. |
|