Bir gecenin tavafındayım sevgili.
Kimse üstüne alınmasın diye
Doluyorum ihanet yaftalarını
Boynuma.
Urganlar beni asmayı bırakalı beri
Ben,
Şafakları söktüm gökyüzümden.
Şimdi uyu sevgilim
Daha doğmadı güneş
Bağdat üzerine.
Yeşil vadi de
Kan çiçekleri
Solmadı daha.
Uyu sevgilim
Uyandığında bu dünya gül bahçesine dönecek…
Buradayım
Ayaklar altına alarak kendimi
İşte tam buradayım…
Sığıntı bir yalnızlıkla
Üşümüş bir yoksullukla buradayım…
Kapındayım Feraye
Çığlık çığlık büyüyor içimde
Yağmurların.
Besteliyor en hazin şarkıları
Benim burada oluşum.
Buradayım Feraye.
Yerim göğüm yok benim…
İçime tünüyor sensizlik kuşları feraye
Adın, adıma baskın çıkmakta
Galip gelmekte her vuruşmada.
Feraye; sensizlik kıskacında
Büyütüyorum içimde ki beni.
Yazılan her kelimemin başına.
İki damla gözyaşı oluyor
İmla kuralı.
Feraye!
Çığlık çığlığa bir enkaza sürüklüyor bu sel beni
Senin okyanusunda boğulacağım.
Bir sabah feraye
Güneşin yüzü kesilir.
Ay en dolu halinde ışıtmaz
Bir sabah feraye
Yağmurları biter, tükenir bu kentin.
Kediler mahsur kalır
Kentin tüm ağaçlarında.
Bir sabah feraye
Tüm olmazlar
Tüm olmayacaklar
Tüm olamayacaklar,
Oluverir.
İşte o zaman ben susarım sana feraye…
18/10/05
Mehmed Asım
