|
Susuyorum,hıçkararak...
(Burçak Özcan) 9 Eylül 2005 |
Aşk ve Romantizm |
| |
 /
Bir kez daha yittin /
Karanlık suların içinde /
Siyah yaşlarıma karışan gözbebeklerinle /
Bir martı çığlığında duyuldu don sesin sesinde dün gece /
Susuyorum,hıçkırarak... /
|
|
|
DEVAM EDEMEZKEN;DEVAM ETMEK...
Ve bazen gitmiyor bazı şeyler..Ciddi anlamda yürümüyor.Tutanacak bir dal yok..Yapraklar yerde..Susuz bir mevsimin, susuz kalmış kadını olup çıkıveriyorsunuz..Aklınıza Ahmet Altanın bir denemesi geliveriyor..Bir nilüfer gibi akıp gitmek...Dupduru bir gölde,sürüklenmek...Ve belki de her kadının aklına gelmiyor bu deneme..Aynaya bakmak yerine,çogu zaman yazılara bakıyorsunuz ve suretiniz hiç bir aynanın gösteremediği kadar net bir biçimde!!!
Bir mührü bozan nedir? Rüyaları erteleyen? Zamanı kadere takılan bir kadının son arzusu nedir?
Cek sandalyeyi altımdan cellat! Herkesin itemediği şu sandalyeyi sen it...Yoksa bunu da ben yapıcam...
Beyninizden geçen onca cümle anlamsız bir biçimde dökülür bazen sayfalara aslında oldukça derin oldukları halde yüzeyden kazılması mümkün olmayan yosunlar gibi....Ve çoğu zaman yazdığınız o cümlenin içinde yok olup gidersiniz ama sizide var eden odur..Acının asıl tokatıda budur yüzünüze inen ve hiç bir incinme,bu incinmeden daha mümkün bir iz bırakamaz.Ve bu bir çocuk kalbi incinmesidir.Affeder ama asla unutmaz..Siz unutamazsanız ama olanlar unutulur,hiçbir şey olmamışçasına..İşte an ve acının ortaklığı burda başlar.Kanrevan içerisindesinizdir.Bir yerden sonra boşverirsiniz çünkü öyle gerekir ve daha da acır canınız.Kızgın demir vicüdunuzda dolaşmaktadır.Bitmicek gibi gelir...
Devam edemezken,devam etmek de budur işte.
|
|
