|
| Oynamaya hala doyamamış,oynamak için her zaman kaçabilmiş,oyun dönüşlerinde işittiği azarlamalar o tadı eksiltememiş ve ertesi gün yine kaçmaya hazır olmuş bir çocuk.Harflerin birleşip kelimelere dönüşmesinin eşsiz sürecine hayretle bakan,dünya gözüyle budandığı şekli almış ama içindekilerin özünü koruduğu,kendi doğrularını bulabilmiş,inançlarını yaşayarak kabullenmiş bir delicik belki....Aza kanaat getirmenin faydalarında,maddiyatın gereksizliğnin fakat elzem oluşunun doğruluğunu anladım .Yazıyorum çünkü bir tını var atmosferde belki arasıra hakkıyla olmasada bir kısmını işitebildiğim kanaatindeyim ve bunları yazmak kendi dünyamın gerçekliğinde daha katlanılır kılıyor herşeyi.
|
|
29.04.2007 00:16:00
|
bugün günlerden hiç.... |
| |
 Yalnızlığım Yazabilmemin Sebebi
Gün topladı yine tüm renklerini topraktan,sudan,çiçeklerden ve tenimizden.Şairlerin derin yalnızlığı başladı,ürkek kelimeler,ıslak bakışlarla.Bu ne derin ızdırap,tarifi imkansızlıklarla donanmış hissiyat.Akıl ile kalbin bu derin uyumsuzluğu,bahardan mı?Bilmiyorum...Avuçlarıma eteğime üşüşmüş kelimeler,keskin,narin,korkak,kırılgan bazen de sert.Bazen dört bir yandan saldırıyormuşçasına yaşam,düşman değilken benliğim,tüm sessizliğim,savunmasızlığımla dururken.Durabilmek istiyorum en fazla ses mozaiğini bestelerken içimde hiç ses çıkarmadan.Dil lal,söz küskün,hal feryatlarda durmak istiyorum.Uzun cümlelerimin yankısı yokken çarptığı kaya misali, hiçbir benlikte ve anlaşılmıyorken iç dökümlerim aynı dilin kopmayan bir bütünüyken.Sükutla seyrediş yürüyeni,ağlayanı,seveni...
Yağmazken yağmur sırılsıklam ıslak hissediyorum kendimi,dost mu bana doğa bilmiyorum, başlar hafiften üflemeye,ıslaklığımda bir ürperti,üşüyen içim,soğuyan bedenim.Salıversem havalanır mıyım,kesilir mi ayaklarım yerden...? |
|
|
