Kırk iki yaşında saçlarının çoğuna aklar düşmüş, on üç senelik evli, iki çocuk babasıyım. Ömrünün ikindisini yaşayan bir adamım. Ama bana sorarsanız, yirmi beşinde tanıştığım, o liseli kızlayım hala. Yoo, yoo hayır evli bir adam olarak bunları size anlatmaktan utanmıyorum. Hiç de vicdan azabı duymuyorum. Şey… Bazen, bazen
Neden? Neden ilişkimizin diğerlerinden farklı olduğuna, neden sonunun mutlulukla bitebileceğine inanmıyorsun?
Saçma sapan bir insandım. Sevdiğine bir türlü güvenmeyi öğrenemeyen, hep bencil davranan… Ah bir kere de şunlar için verdiğim çabayı yapıcı olmak için verseydim şu yaşanılanların hiçbiri yaşanmayacaktı sence…
Ayrılık bir trenin cam kenarında kalacak…
Tutacak kadının ellerinden. Sarılacaklar birbirlerine. Kadın ağlayacak…
Ve hatırlayacak kadın mevsimlerden hazan, aylardan Ekim olduğunu…
Ben hayat oldum.
Canını sıkmak istemem ama çok yalnızmışsın sen be dostum. Acıdım sana. Canının sıkıntısından kime ne yapacağını sapıtmışsın. Bana da saydığım ve daha sayamadığım birçok şey yapmışsın. Başkalarına da. Ama biliyor musun neyi fark ettim? Herkes muhtaç sana. Herkes bir şekilde hep seni anmak
Van’ da öğrenim merkezinde gönüllü ablalık yapıyorum ben de. Gerçekten çocuklarla paylaşımlarımız çok güzel oluyor. Etkinlik bittikten sonra oturup sizinle on dakika daha sohbet etmek istiyorlar. Her etkinlik bitiminde şiir okumamı istiyorlar benden. Bazen de şarkı söylüyorm. Kiminin babası şehir dışında çalışıyor, kiminin çok güzel hayalleri var. Çeşit
Sensiz olacak sevgilim her şey… Kuşlar sensiz uçacak, bahar sen yokken gelecek, soğuk kış geceleri karlar yağarken caddelere, o koca koca dağlara… Mayıs’a kadar doruklarda kar varken bile sensiz olacak her şey. Ben suya ayaklarımı sokacağım sen yokken. Ellerim kendilerini taşıyabilmeyi öğrenecekler. Tutunmayacaklar bir yerlere…
Bakın başta söyleyeyim siyasetle aram iyi değildir.Kendimce bir görüşüm vardır ama bu da beni ilgilendirir.Hem söyler misiniz bana? Doğarken hangimize soruldu,Türk mü, Kürt mü, Çerkez mi doğmak istiyorsun diye.Hiçbir sual sorulmadan dolayısıyla seçme hakkımızı kullanmadan geldiğimiz bir dünyada kalkıp Kürtler diye ayırım yapmaya hiç mi hiç hakkınız yok.
Yazan benim.
Yazdıran yaratıcı.
Yazan kalemim.
Cemre yok…Emre yok…Onlara iftira atanlar yok…Bunları izleyen O hala var.Hala şahit…Onların hikayesini yazmama şahit. Emre…
Yüreğimin gurbeti.
Çaresizlik yağlı urgan gibi başında nöbet tutacak olsa da, elini attığın her yerde, baktığın her bakışta ‘’biz’’ olsak da alışırsın.
Sonra gün gelir başka bir aşkın içinde aynı cümleleri ya da benzerlerini bir başkasına söylerken buluverirsin kendini.Belki de kızarsın, küsersin öteki sene; ama geçer.
Ne düşündüm biliyor musunuz? Kendimiz için ‘’doğru olduğuna inandığınız’’ şeyi yaparken bir başkasının yaşamını alt üst ediyorduk… Benim yapmaya çalıştığım şey gibi. Biliyorum o da günün birinde bir başkasını terk ettiğinde anlayacak bunu. Biliyorum.
Sen nasıl birisin biliyor musun? Sen sevilmediğin yerde asla durmayan birisin. Hatta insanların seni sevmesinin senin için bir önemi yok. Seni çok sevmeleri gerekiyor.
Uzaklıklar beni yeniler diye düşünmüştüm. Oysa şimdi, buraya gelince aynı yorgunluğu, bir şeylerin değişmediğini fark edip yine yoruluyorum.
Ey içimin kanayıp da durmayan sevdası / Bütün yoklukları alıp koynuma yokluğunu savuruyorum
Her şeyin bir sonu var elbet dedi kadın kendine.Limanlar bekleme yeriydi ve gemiler zamanı gelince giderdi.Gittiği o kadar çok şey vardı ki.Ve şimdi yüzünü yine gitmelere dönüyordu.Öykülerini taşımakta zorlandı hep.Yazarken gözyaşları şahitti. Çünkü ela gözleri bir tek o zaman yeşile kavuşuyordu.Ama artık hep ela kalsın istiyor.Gidişleri biriktiriyor ve intihar saklıyor gözbebeklerinde.Mavi yosun kokulu uçurumda yalnızlıklar betimliyor.Kabulleniyor vazgeçmeyi.Umarım başka bahara o şehirde diye yazdı vakti zamanıyla.Şimdi sonbaharda ve o şehirde.Mutlu...2007-2009 yılları arasında izedebiyatta yazdı.Yazdıkça yaşadı, yaşadıkça da yazdı.Sonra vakit geldi izedebiyatta sus düştü payına.Dar ağacı bile kabul etmedi onu.Limanlar bekleme yeriydi ve gemiler zamanı gelince giderdi.Çıktığı kapıları hiçbir zaman çarpmadı.Kim bilir?Belki bir gün payına düşen sus kalkıverir üstünden.Kim bilir?
www.caglagokdeniz.com
bartınvanistanbul(üç mavi için şükür her daim)
Kanıyla yazan kimse okunmayı değil, ezberlenmeyi ister.nietzsche
.
