Hayat Defterinden


Bahara dönmekteydi mevsim
Yıl 1980
Martın başı
İlk şansızlığımdı
Yapılan ihtilal
Henüz daha 6 aylıkken

Veda ediyorlardı bir hiç uğruna dünyaya
Kimi sorgu odalarında
Kimi sokak ortasında
Henüz hayatlarının baharındayken

Emekledik sonraları
Yürümeye çalıştık,
Düştük, kalktık
Kaşı yardık, alnı deldik

İlk anne dedik
Ondan öğrendik
Sevmeyi, sevilmeyi
Sonra,
Baba öğretti bize koşulsuz güvenmeyi

Ömrümün yettiğince seveceğim
İlk kız gözlerini açtı dünyaya
84 ün 2 Nisanı
İlk değeri ona verdim
Onda öğrendim ilk bir insanı korumayı, kollamayı
Onda öğrendim yüreğin cız etmesini, kıskanmayı

Okula başladık derken
Gözümüz birine takılı kaldı
Onunla aynı sırada öğrendik
Ali ata bak, Işık ılık süt iç demeyi

Onunla bildik
Altı kere sekizin kırk sekiz ettiğini
Ve ilk kaybettiğim de o oldu
Ne de olsa çocuktuk
Yaz bitti unuttuk

Yıllar geçiyordu bizi dinlemeden
Önce ortaokul bitti
Sonra da lise

Geride bırakıp sevdiklerimizi
Ayrıldık 7 tepeli şehirden
Tekirdağ’a, Şarköy’e geldik
İlk yemeği burada yaptık
Çamaşır, bulaşık yıkadık
Ütü yaptık ilk defa

İlk şiiri burada yazdık
İlk yalnızlığı yine burada yaşadık
Geçti 2 koca sene göz açıp kapayıncaya dek
Bitmeyecek bir dostluğu armağan ederek

Şehri İstanbul’da geçen 1 senenin ardından
Yolculuk vardı güzel İzmir’e
İzmir’de öğrendik biz boyozu, kumruyu
İzmir’de öğrendik hayatın renklerini

İnsanlara gülümsemeyi
Düşünceni özgürce söylemeyi
Düşene yardım etmeyi
Sevene gönül vermeyi
İzmir’de öğrendik

Her şeyin para demek olmadığını
Dostluğu, kardeşliği, delikanlılığı
İzmir’de öğrendik biz

Sonra,
İlk aşkı İzmir’de yaşadık
Çok geçmedi ayrıldık
Yine İzmir’le sardık yaralarımızı
Elimizde rakı kadehi
Dosta sarılıp ağladık

Düşlerimizi İzmir’e anlattık
Gücümüzü hep İzmir’den aldık
Belki, bir İzmir şiiri yazamadık ama
En güzel şiirlerimizi İzmir’de yazdık

İlk konsere İzmir’de gittik
İlk mitinge yine İzmir’de
İlk oyumuzu da İzmir’de kullandık
İlk tavla şampiyonluğumuzu da İzmir’de aldık
İlk şiir kitabımızı yine İzmir’de bastık
Kısacası,
Her şeyin ilkini İzmir’de yaşadık

İzmir anamdı, babamdı, kız kardeşimdi
İzmir hiç gelmeyecek sevgilimdi
Ve benim en güzel 10 senem İzmir’imde geçti

Okul bitti, askere geldik Çanakkale’ye
Vatani görevi de bitirdik bir senede
Oradayken tanıştık minik bir prensesle
İkinci kitabı orada tamamladık
31. yaş gününü de orada kutladık
Orada yaşadık en büyük özlemi

Döndük, dolaştık yine İstanbul’a vardık
Onunla ilk İstanbul’da karşılaştık
İlk hediyeyi orada verdik
İlk yemeği orada yedik
İlk sinemaya Kadıköy’de gittik onunla
İlk fotoğrafı çekildik Galata’da
İstanbul’da söyledik hayatı paylaşma isteğimizi
Ve şimdi yine
İstanbul’da çekiyoruz en çekilmez hasreti

Görüyorsun ya sevdiğim
Geçiyor işte bak ömür dediğin
Günü gelip bir başına kalmayalım
Gel bugün bu hayatı paylaşalım
Gözlerimizi bu dünyaya birlikte kapatalım


03.06.11
İstanbul


İ.Uğur TOPRAK