Seni kaybedince ne kadar acıdı kalbim
Tedavisi olmayan bir hastalık gibi
Çepeçevre sardı dört bir yanımı
Bağardım, çağardım, Ağladım,
Kapalı kapılar ardında…
Karalar bağladım görünürlere
Salı verdim avuçlarımdan…

Sustum …
Suskunluğum bir feryat idi aslında
Ben mi duyuramamıştım feryadımı
Yoksa etrafımdaki her kez mi sağırdı
Anlamadım …

Koşturdum yollar boyu
Girdiğim tüm yollar çıkmazım oldu
Gecenin boğucu karanlığında
Yalnız kaldım…
Sensiz geçen gecelerimi sabahlara kavuşturdum
Her günüme telaşla başladım
Ya gelirse…
Okuduğum kitapları yeni baştan okudum
Resimler yaptım yalnızlığımı anlatan
Gün batımını seyrettim uzun uzun
Aşk üzerine söylenmiş tüm sözler
Yazılan tüm hikayeler
Beni anlatıyordu,
Evirip çevirip bir daha okudum
Ordayım işte
Söylenen sözlerin, anlatılan masaların baş kahramanıyım
Neden bu kadar yalnızım…

Bir gün;
Avuçlarımın içinden kaydı hayatım
Tutamadım…
Avuçlarımda yüreğim var, yüreğimde sen
Durduramadım zamanı
Şimdi yerde bin parçayım
Beni başında ağlatan aşk
Sonunda güldürür mü bilmem
Ya da ben
Yüreğim ellerimde ağır yaralı
Ne kadar dayanırım bu savaşa
Ya da,
Kaç yara alırım daha bu yolda…

Selda Sarıgül