Önceleri köylünün iþi çok zordu.Sadece ailelelerin biraz kalabalýk olmasý,iþleri kolaylaþtýyordu.Çünkü bütün iþler el emeðiyle yapýlmaktaydý.Ekmeðini kendi tarlasýndan , giyeceðini kendi dikerdi,ayaðýna giydiði çarýðý bile kendi yapardý.Ocaklar büyük, bacalarýn üstü ise açýktý.Bu yüzden kýþýn odalar çok soðuk olurdu.Henüz soba kullanýlmýyordu.Koca koca kütükler yakýlýrdý.Tabi kütükler ormandan kesilirdi.Ormanlar da aðaçlar bitmeye baþlardý.
Bütün bunlara raðmen köy ,cývýl cývldý.hayat doluydu.Canlýydý.Herkez dost canlýsý idi.Küçükler küçüklüðünü, büyükler büyüklüðünü bilirdi.Kimse kimsenin yaþam alanýna müdahale etmezdi. Lakin þu bir gerçekti ki köylünün baþýný kaþýyacak vakti yoktu. Köyde yaþýyor fakat köyü yaþýyamýyordu. Nice tabiat güzelliðini fark edemiyodu.
Köy kadýnlarýnýn cefakar,fedakar ve dorumluluk sahibi bir yapýsý vardý.Köy kadýný aðýrbaþlý ve ciddidir.sözleri dinlenir,dedikleri dikkate alýnýrdý.Evlenenler, ayrý ev açmaz,ayný evde bilikte yaþarlar,sadece yatmak için ayrý bir odalarý olurdu.Zira köy hayatý , bir arada yaþamayý zorunlu kýlýyordu.Köyde yaþam koþullarýnýn aðýrlýðý,kýþlarýn çok sert geçmesi ve gurbete gitmenin,eskiye nazaran kolaylaþmasý sebebiyle; giderek köyden soðuma baþladý.Bir süre sonra köydeki gençlerin sayýsý yok denecek kadar azaldý.Kocaman köy , yaþýný baþýný almýþ,yaþlý insanlara kaldý.Köy, eski benliðini kaybetmeye baþladý. Ahlisi gittikçe azaldý. Gün günü aratýr oldu. Köy tenhalaþtý.Mallar, hayvanlar yok pahasýna elden çýkarýldý. sürüler, otlaklarda yerini almaz oldu. Ev sayýsý, yani köyde kalanlarýn sayýsý, azaldýkça azaldý.Herkez aklýný kaybetmiþti sanki. Köyün artýk tadý tuzu kalmadý. Ancak, yazdan yaza tatile gelenlerle yüzü güler, sonra yine çehresini yanlýzlýk bürür oldu.Köyün miþ gibi doða havasýndan kaçanlar , þehirin dumanlý kirli havasýna tutuldular.
Ama þimdi organik tarýmcýlar , turistler akýllarýný kullanýp þehirden kaçýp köy hayatýna geliyorlar.Ýyi yapýyorlar ama biz onlarýn yaptýðýný yapamýyoruz.