Dante’nin arafta kalmış meleğiyim ben...
Dali’nin çizdiği gibi şaşkın, karamsar
ve bir o kadar da umutsuzum...
Olaylara bir anlam veremiyorum.
Kendimi tanıyamıyorum.
Ne istediğimi bilmiyorum.
Bu hayat, benim hayatım mı,
Bir başkasının mı?
Şüphe içindeyim. Kararsızım.

Tek bildiğim; artık kaçamam...
Vakit geldi...
Ve ben sonunda içimdeki tüm çekmeceleri açtım.
En giz yüklülerini bile...
Şu an hayretle içlerine bakıyorum.
Baktıkça sersemliyorum;
Bu ben, ben miyim diye.
Peki, çekmecelerdeki gerçek bensem,
Aynaya baktığımda gördüğüm suret kim?