Kulağımıza pek hoş gelir "sevgi" sözcüğü değil mi? Oysaki sevgiyi fanatizme döndürdüğünüzde nasıldır? Yaşadığımız coğrafyada "ya benimsin ya kara toprağın" endamından bir düşüncede sevgi kabusa dönebilmektedir. İşte İzmir Nazizmi de böyle bir şeydir. Tüm fanatik akımlarda olduğu gibi bir çeşit kutsama söz konusudur. Sürekli olarak İzmir'li insanlarının gelişkin olduğu, hepimizin bildiği bir gıdaya orada farklı bir isimle seslenildiği ve türevinden söylevlerle alttan alta arta kalan Anadolululara bu kenti hak etmedikleri mesajı verilmektedir aslında. Öyle ütopik bir kurgulama vardır ki 8-9 yaşlarınıza anlatılsa (aslında bir çeşit propagandaya maruz kalmaktasınızdır) hiç suç işlenmemesinden ötürü İzmirde emniyet müdürlüğü olmadığına, çeşmelerden bal aktığına, il sınırından itibaren teninizin, yüzünüzün, giyim kuşamınızın otomatikman değiştiğine bile inanabilirsiniz. Yunan ordusunun geri çekilirken İzmir'i ateşe verdiği yıllara kadar soy ağacı bulunun İzmirlilerle konuştuğunuzda ise size sürekli olarak saçma sapan bir gururla yaklaşmadıklarını görürsünüz. Mesela size sürekli "Boyoz da boyoz" eziyeti yapmazlar. Herhangi bir kentte doğmanın sıradanlığı vardır üzerilerinde. Şişman İzmirli kızlarda vardır kordonda yürüyen ki atası dedesi burada doğmuştur. Büyük kentlerimizde tehlikeli, suçun yoğun olduğu semtler vardır bu hepimizce aşikardır. İzmirli naziler taptıkları ve kutsadıkları bu kentin belli semtlerine her ne hikmetse yerleşmezler ve orada yaşamazlar.(İstanbul Dolapdere'de kaldığım üç ay kentten tiksinmiş, Kalamışta oturduğum vakitler sevmiştim) Sanırsınız ki tüm İzmir bir kordonun üzerine kurulmuştur. Katılmayabilirsiniz bana ama tanıdığım fanatiklerin yüzde doksanı aslen İzmir kökenli değildir.(Buda çok radikal oldu). Öte yandan yedi ceddi İzmirli olan insanlar arasında iyi ve kötü olanları mevcuttur. Tıpkı geri kalan kentlerde olduğu gibi. Hepimiz ait olmak isteriz bir şeylere bu çok insancadır. Ama bunu abarttığınızda saçma sapan şeyler yapmaya başlarsınız. Sevgiler, İzmir'e selam...
Cumhur Ç.