kör et gözlerimi ey pencereme vuran ışık
gözbebeğime asılsın tüm yaşanmışlıklarım
rüyaydı hepsi derken içimdeki çirkin çığlık
aklım uçsun gitsin çıkmaz sokaklara
-ki ben severdim çıplak hayatı giydirmeyi...

kaldırımlar kayıyor ayaklarımdan
sağır ediyor kulaklarımı kalbimdeki çatırtılar
anılar yapışıp kalıyor ellerime
nefessiz bırak beni ne olur ey hep yaşlı kalan gençliğim
-ki ben severdim oyunsuz çocukluğumu...

şimdi
bırakın özgür kalsın, çarmıha gerdiğiniz vicdanlarınız
bekleyin gelsin gece ve konuşsun sizlerle
uyumak zormuş değil mi ?
insan olmayı başarabilince...