Duruşu bilmem nesi hep hikâyesi
Sözünden bilinir adam dediğin

Ölçer tartar öyle eder her defasında
Söz vermeye görsün bil senettir şereftir

Korkma
Adam olandan
Çekinme boşuna
Yanıltmaz yalan bilmez
Boşa almaz vaktini asla
Tüketmez umudunu

Sordum
Adamdan anlayana
Koca yüreklidir dedi
Yemişim götünü göbeğini
Yüreği mangal gibidir dedi

Adam dediğin
Adam gibi işte
Lafın fazlası haram

Annesi memnun
Kardeşleri mağrurdur
Akrabaları gururlu gezer
Dostları bile dostluğundan
Pay çıkartır illâ kendine

Gölgesi ağırdır

Adam dediğin
Güvendir huzurdur
Cesarettir onurdur
Emektir değerlidir

Adam dediğin
Sevgidir kutsaldır
Sevdadır en hasından
Âşktır en mahreminden

Sever adam gibi
Sevilir şânına yakışır

Sırlar hazinesinin muhafızıdır
Cenk meydanın baş yiğididir o

Âlem adama hasrettir

Sular selâma durur
Yağmur korkar ıslatmaya
Güneş bile çekinir ağırdan eserde
Rüzgâr susar yanında aşmaz haddini

Adam dediğin
İnsan evlâdıdır
Her yere yakışandır
Sayılandır sevilendir
Aranandır özlenendir

Adam dediğin
Diplomasıyla
Cüzdanıyla değil
Gönlüyle vicdanıyla
İnsana hürmetiyle adamdır

Hasılı adam olmak öyle
Her kulun harcı değildir vesselam…


Neyzence | Neyzen Muharrem
02,51 / 10 Ağustos 2013


*Hande Sayın’a hediyemdir…