Kış ortası, mart soğuğu titriyorum.
Dondu yaşam, dondu yürek zamansız.
Her şeyi parça parça bırakıp gittin BABAM,
Sen hep varsın aslında.
Evin her yeri sen…
Yollardan geçen arabalar sen.
Kulağına taktığın karanfiller dalında soldu.
Boyadığın ayakkabılar kaldı,
Kaldı da yerinde ağladı.
Gittiğin gün, gece oldu.
Yeryüzü hala karanlık.
Dön artık BABAM.
Gittiğin meçhulden, bize bak.
Biz büyüdük BABAM.
Biz ekmek peşinde koştuk.
Senin anlayacağın, adam olduk.
Anne olduk; teyze, hala olduk.
Baba olduk BABAM.
Ama sen dede olamadın.
Geriye, sadece özlem kaldı.
Kucaklaşmanın resmi kaldı.
Limon kolonyası sever, sürerdin.
Ben seni mis gibi öperdim.
Aynaya bakar da sürerdin.
Aynan kaldı BABAM.
Siyah boncuklu tesbihin,
Hala elimizde. tesbihin kaldı BABAM.
Seni görebilsek,
Seni bir kere öpebilsek,
Çayını eline verebilsek,
Torunlarını sevdirsek,
Çok güzel olurdu BABAM…

Nursev Eser Yıldırım