Bu gün saatlerce yalnýzlýðý kovaladým zamanda
sonra eski dostlarý ziyarete baþladým düþüncelerimde
oysa yalnýz bir saatte
hoyratça baþlamýþ bir voltanýn ortasýndaydým
kýsa bir matraj bir film baþlamýþtý
yeþil çamýn gölgesinde
eski vakitlerdeki bendim iþte
daha henüz büyümemiþ
büyümek denen yaðlý urgana idam etmemiþtim
masum yanýmý
o toprak kokulu dar sokak yollarýnda
çocukluðumu kovalamak taydým
eski vakitlerdi iþte
günaha acýya uzaktan bakan vakitlerdi
bakkal kazým amcanýn
kaðýt helvalarý çok güzeldi be
daha haramý öpmemiþ yalana deðmemiþ halimle
þeker bulaþýrdý dudaklarýma ruj yerine
eski vakitlerdi iþte
hayal kurmanýn zamlý olduðu vakitler
bir tek
Fosforlu Cevriye'nin yüreði yeterdi
sevmeye delikanlý gibi
bize de izlemek düþerdi çocuk gözlerle
büyümek kýyýsýndan uzakta
eski vakitlerdi iþte
insanýn utanmayý bildiði çakalça gülüþlerin yerine
çocukça çakýr keyif kahkahalarýn atýldýðý vakitlerdi
mutluluk
bir otomobilin markasýnda
yada bir yüzüðün tek taþýn da aranmazdý o vakitler
pamuk ablalarýn nazlý teyzelerin
buharý üstünde mis kokulu poðaçalarý dururken
eski vakitlerdi iþte çocukça yaþanmýþ

Erdal Eren