Gün kararýyordu, pamuk pamuktu bulutlar kaçýþýrken, ardý sýra gelen esintiden. Ufuklardan beklenen haber bir posta güvercinin kanatlarýnda; haberi ulaþtýrmak için sabýrsýzlanan güvercin yalnýz deðildi,gözleri kenarýndaki bir çift leke de haberi bekleyeni arýyordu.

     Boyasý dökülmeye yüz tutmuþ küçük balýkçý kulübesinin sarhoþ renklerinin büyüsüne kapýlmýþ ve buradan kopamamýþ olmalýydý, haberi bekleyen. Paslý menteþeleriyle, akoru bozuk bir keman yaylýsýnýn senfonisini andýran pencerenin gýcýrtýsýný aþan gözleri denize baktý; kýyýya demirlemiþ birkaç balýkçý teknesiyle, bugün herzamankinden de heyecanla oynaþýyordu dalgalar,dalgalarla birlikte balýklar, balýklara pike yapan martýlar... ayný bugün gibi bir bahardý, iki koca bahar geçmiþti aradan.

Hep birþeyler yarým kalýr, hep birþeyler ertelenir, bak yine ayný þey oluyor.Yarým bir aþk, peki ya öteki yarýsý diyerek kaðýt ve kalemi, boþta kalan köþesi tahta kiriþe dayalý üç ayaklý masanýn küçük çekmecesine özenle yerleþtirdi.Tütün tabakasýnýn solgun yüzeyine yansýyan gaz lambasýnýn ýþýðýný aðýr aðýr kapatýrken, gölgesi de sahibinin bedeninde kayboluyordu. Masanýn diðer ucundaki tabakaya doðru uzandý, beyaz teninin yerini nikotinin maviliðine terkedenuzun kollarýnda, sararmýþ iþaret parmaðý, bileðinden baþlayan mavi hat boyunca gezindi durdu. Kaybettiði kilolarýn sonucu zayýftý, bitkin düþmesine raðmen titreyen elleriyle tabakayý açýp, tütünü birkaç el hareketiyle sardýðý gibi yakývermiþti.Hala neden içiyorum diye düþündü, -soru sormayý da cevap aramayý da uzun zaman önce býraktýðýndan bu düþünce zihninden çabucak silinmiþti-
Yüzünü kaplayan sis perdesi yataða doðru uzandýðýnda daðýlýrken, çökmüþ yanaklarýnda belirgenleþen elmacýk kemiklerine tezat kaybolan gözlerinde o an yine canlanmýþtý. Sigarayý pencereden, kýsýk gözleriyle belirlediði noktaya doðru fýrlattý. Bir düþte bir kabusu yaþamak diyerek mýraldandý. Öyle de olmuþtu: Yýldýzlarla denizin seviþgen saatlerinde, en sevdiði þairin hiç sevemediði dizeleriyle " bekle beni, kimseler beklemezken bekle" diyen öteki yarýsýnýn sarhoþluðundandý bu kulübeden ayrýlamayýþý.

Küçük küçük dörtlükler yazmalýyým, bu küçücük koridorlarda, bu küçücük odada, bizi anlatmak için büyücek sözlere gerek yok derken öteki yarýsý, bir tek haber göndermemiþti, yazdýðý onca karalamaya raðmen tek bir kelime dahi. Buna komadaki ayrýlýk diyordu, bitkisel hayat hali, acý yok , duygu yok , öfke yok ... Ayrýlýk acýsýný perçinlememek için hiç haber göndermemeye karar vermiþti, bir araya geldiklerinde hiç yaþanmamýþ olacaðýný umut ederek.
Fazla zamaný kalmadýðýný biliyordu, ne yapacaðýna karar vermesi gerektiði dýþýnda da hiçbir þeyden emin deðildi. Duyduðu özlem yabanýl bir orman olmuþ, kaybolmaktan ve içinden çýkamamaktan içten içe korkuyordu. Ancak bir ömrü bir cümleye mahkum ettiðinin de farkýndaydý. " Belki de yanlýþ yaptým, umarým sevgiye zamanýmýz kalýr, öfkelerimizden arta kalanlarda" diyebilmek için sonunda kararýný vermiþti. Sakin bir biçimde valizini açtý, her zaman her an yolculuða çýkacakmýþcasýna düzenli bir þekilde duran dolabýndaki eþyalarýný valizine ayný düzende yerleþtirdi, masadaki saatini aldý, baktý bir süre, aylar, haftalar, saatlerin bu odanýn dýþýnda bir önemi olmadýðýndan, bir sonraki ziyaretçisini beklemek üzere saati tekrar masaya býraktý. Artýk herþey hazýrdý, yapmasý gereken tek þey kalmýþtý; bir kaç kelime yazdýðý kaðýt parçasýný minicik bir rulo haline getirdikten sonra penceresinin önündeki kafeste bu gün için bekleyen güvercinin ayaklarýna iliþtirdi, þefkatle gagasýna bir öpücük kondurdu, öksürük krizlerinden biri daha kendisini yokladýðýnda, elleri arasýndan uçuþan güvercinle birlikte kan göletinden sýçrayan iki damla leke de güvecinin gözlerinde diðer yarýsýna doðru yola çýkmýþtý.

Akþam melteminin pencereden içeri savurduðu kanatlar yorgundu, belli ki uzun bir yolculuk yaþanmýþtý. Okyanusun bitmek bilmez maviliðinden sonra kara parçasýnýn kahverengi tonlarýný göreceðine kendisi de inanamýyordu, haberi bekleyen gibi.
Yataðýn üzerindeki güvercine doðru ani bir hamle yaptý, kalp atýþlarý birdi, birinin ki heyecanlý diðerinin ki yorgun. Ayaðýna baðlý pusulayý aldý; güvercini minnetle süzerken, öteki yarýsýnýn baktýðý gözlerde onu bulmak duygusuyla buluþtuðunda gözleri, güneþin turuncuya boyadýðý iki damla kan lekesine bir anlam verememiþti. Pusulayý açtý,"geliyorum bekle beni" diyordu öteki yarýsý. Üç ayaklý masanýn küçük çekmecesinden kaðýt kalemi çýkardý: "Bir bendim gecede kaybolan" yazdý ve geceye aktý...