Yine berbat bir pazar sabahına uyandım, az da olsa kendimi iyi hissederim diye umut ettiğim, umudumun kısa sürdüğü bir pazar sabahına, hani eskiler anlatır çok iyi insanlar vardı diye, geçmişte kalan. İçimizde son bir umut bırakan. O insanların yok olduğu. Kşmaenin kimseye saygısının kalmadığı, insanların nefret kustuğu, ve bir kaç iyi insanın olanlarla mücadele etmeye çalıştığı berbat bir gün. Yaşıyoruz işte adına yaşamak denirse, zalimce,hak hukuk bilmeden, acizi ezerek, vahşi yaşamı bile geride bırakıcak kadar acımasız olarak, yaşıyoruz. Yazılardan bile mutsuzluk akarken birileri birilerini kandırırken ve diğerleri bunu seyrederken, kendimizi tvlerde kandırarak yaşıyoruz, sonumuzun ne olacağını bilmeden, saçma sapan şeylere gülerek, ezilene bir tekme daha vyrarak yaşıyoruz, sonra sabah kalkıp birşey olmamış gibi günaydın diyoruz. Bugünün neresi aydın?