Nemden küflenmiþ duvarlarým
Týrnaklarýmla kaldýrýyorum kabarýk etlerimi
Kýrmýzý bir boya çýkar sanýrken altýndan
Daha ilk kat olduðunu anlýyorum, kat kat acýlarým.

Belimden süzülen ince soðuk anýlarým,
Üstümde ne var ne yok örtmeye çalýþýyorum açýk yerlerimi
Sýcak bir huzur gelir sanýrken sýrtýmdan
Kapatmadýðýný anlýyorum, sýrtýmda kat kat yaralarým.

Dumaný üstünde tüten bir sýcak ekmekti çocukluk kaygýlarým
Evin ortasýnda bir direk, daha çökertmemiþ hüzün, çatýlarýmý
Hiç bitmez sanmýþtým, silinmez hayallerimden
Düzlüðün ortasýnda bir krater, ortasýnda bedenim, aðýz dolusu çýðlýklarým.

Öldün, yittik, doðdu, geldik.
Ah benim ket vurulmaz anlamsýz sanrýlarým…