Hava soğuktu, mevsim kıştı
Tarihini unutmam aylardan Şubat’tı
O gün okunmamıştı sabah ezanı bizim köyde
İnsan ölüleri yatıyordu şimdi
Koyun otlattığım, taşlarına ayak sürdüğüm
Sevdama ortak ettiğim tepelerde
Ne uzundu dün gece ne uzun yağmıştı gökten kurşunlar
Ne uzun yağmıştı Müslümanların üzerine

Dedemin elinden tutup Cuma namazlarına gittiğim cami de yoktu yerinde
Ne dedem vardı şimdi ne de tutabileceğim eli üzerinde
Kurşuna dizdi Hocalı’yı bir akşamüstü Ermeniler
Ne analar kaldı ne çocuklar, ne yeni gelinler
Toprağımdı, sevgilimdi, kardeşimdi Hocalı
Elimdi, ayağımdı, kanım canımdı Hocalı
Kapanmayan yaramdır Hocalı
Gönlümdür
Sevdamdır
Hasretimdir Hocalı

Çocukluğumun geçtiği her yer kardeşlerimle dolu şimdi
Kimisinin başı yok gövdesinde
Kimisinin kolu kesik üzerinde
Ey nur kokulu kardeşlerim
Ey çocukluğu yitip giden,
Oyuncağı elinden alınan
Gözlerine doyamadığım,
Sakınamadığım
Ey ateşten koruyamadığım kardeşlerim
Cennet kapılarında peygamber yoldaşınız olsun