Sensiz kalabilmeyi öðreniyorum. Aslýnda zor bir süreç, kabul etmeliyim ki çok zor demeliydim. Ama hala nefes alýþ veriþlerimde sýkýntý var. Bunu atlatmaya çalýþýyorum. Ama iþin zor kýsmý gece de , eðer gece de olmassa seni çok rahat unutabilirim. Tabi bir yaným hala bu durumu reddediyor. En azýndan umursamamayý öðrenirdim deðil mi?
Ama dediðim gibi gece çok sýkýntýlý, tam da karamsarlýðýmýn içimi sardýðý dakikalardayým. Ýþte bu saatler tekrar tekrar aklýma düþürüyor seni, yanan sigaranýn, dönen dumanýn haddi hesabý yok. Bir þekilde atmalýyým tam emin deðilim ama gündüzü geceye mi katmalýyým?
Ah þu kararsýzlýðým!
Beni sürüklediðin uçurumlara bakar mýsýn lütfen?
Gel de atlama
Sonra arkamdan Yazýk oldu diceksin þapþal!
Neyse ben uyuyorum, yordun beni yeterince
Kötü geceler sana, beni hatýrlaman lanetiyle...