Dünyanýn hangi coðrafyasýna giderseniz gidin göreceksiniz ki hep hüzünlerden hikayeler çýkartýrlar.. Üstelik uzun uzun, en ince ayrýntýsýna kadar…

Bazen baþkalarýnýn hayatýndaki bu acýklý hadiselerde, dramlarda kendimizi bulur, iyi hisseder, bazen de kor gibi yakýcýlýðý yüzünden yüreði delen acýlarý sükûnetle sindirerek ruhumuzun alevini dindirmeye çalýþýrýz… Halbuki baþtan sona bir mutluluk hikâyesi ne güzel olurdu deðil mi? O zaman da bu bir hikâye deðil olsa olsa masal olabilirdi. Belki masal dahi olamazdý. Küçücük yürekler için yazýlan masallarda bile acý, keder, hüzün, sýla, gurbet ve ayrýlýk illa ki var…

Ýþte insanoðlunun hiçbir zaman kaçamadýðý, yalnýzca gaflet örtülerine bürünerek telafi etme­ye çalýþtýðý büyük bir imtihan gerçeði: AYRILIK…

Ne yaman bir þey deðil mi?


Evet, ayrýlýk, acý, keder, sabýr taþýný beðenmeyen sabýr daðý olma borcudur desek ziyadesiyle duygusal bir tespitten öte belki de realist bir tespitte bulunmuþ oluruz… Hem insan ne yaparsa yapsýn hücrelerinin derinliklerindeki ezelî programla ebede yürüme mücadelesini terk etmeye pek öyle niyetli görünmüyor! Fakat insan ve oðlu mutlak aciz be abiciðim, mutlak aciz…

Bir konu daha var. Þu “büyüme” meselesi… Aslýnda büyümenin bedelini büyük belalara, aþklara, ayrýlýklara, kavuþamamalara karþý tahammül göstermek olduðunu henüz sindiremiyoruz biz yerliler. Buna ben de dahil… Küçücük kederlerimizin içindeki hikâyelerden dramatik kelime oyunlarýyla yapmýþ olduðumuz edebiyatla utanabilecek miyiz diye bakýyorum da çok zor… Ar perdemizi biri alýp yýrtmýþ… Öyle deðil mi?

Aþka bakmasýný bilmeyenin gözleri, gönlü çok dar bir hücreye sýkýþýp kalmýþ ahir zaman coðrafyasýnda. Bak biraz da oraya bir kaç sýkýntý da ekleyin de görün siz feryadý… Böyle ancak atomuyla, molekülüyle tam bir madde yýðýnýndan ibaret eþya olabilir lan bu insanoðlu vallahi bak! Bu iþin yok baþka yolu; ya seçilmiþler kervanýna katýlýp onlarýn ödedikleri bedeli ödeyeceksin! Veya ben bildim, ben buldum, ben yaptým, ben ben derken çürümeden kurtulamayacaksýn! Kurtlarýnýz kýsa bir süre içinde en geçerli ak­çeler olup dünyayý size getirse de, son nefeste iþiniz biter bitmez ejderhalara dönüþüp ebede kadar sizi çiðneyip tüküreceklerdir… Onlar tükürmezse gelin siz benim yüzüme yani…

Milyon insanýn hayatýnda þu söz sakýzdan farksýz: -Benim hayatým roman olur, roman! – Yazarsam var ya benimki de olur doðrusu veya sizinki de. Yaþamýn kaçýnýlmaz, çýkýlmaz çizgisinde hep birlikte yürüyoruz lan, bir vakit sürünürken bir vakit süzülmek bizim iþimiz, sizin gibi köstebeklerin deðil yani! Çektikleri yavan sýkýntýlarla rütbelendiklerini sanan bu insanlarý þöyle bir izleyin bakýn göreceksiniz siz de onlarda nasýl bir dehþetli boþluk olduðunu… O vakit aklýnýz isyan eder, -Bunca yaþanandan sonra hâlâ mý?- dedirtirler sizlere… Onca debeleniþ, onca düþüþ kalkýþ bir kez olsun düþünmeye temel atmamýþ ve bir kez olsun anlamlý tek soru sordurmamýþsa, sizin hayatýnýz çok istemenize raðmen roman deðil, Hýdýrellez manisi bile olmaz oðlum! Ve siz amatör bir tiyatronun amatör bir figüraný olmaktan öteye de hiçbir zaman gidemeyeceksiniz üzgünüm yani gidemezsiniz, gidiyorsanýz da yolda karþýlaþmayýn benle! Uyarmadý demeyin bunca amatörlük sizi sahnede oyuncu da deðil, dekorasyon mal­zemesi yapar hepsi bu! Bu kadar sükût en çýldýrtýcý feryadý gerektirmez mi yahu sizce de? Elbette bu gidiþin sonu böyle bir feryat olmalýdýr. Ama mutlaka da olacaktýr er ya da geç… Bazý zalim büyükler “Zararýn neresinden dönülse kârdýr” diyorlar. Yolun sonuna gelme­den þu feryadý haykýrýrsak mutlaka gönlümüzde yanký bulacaktýr diye laflarý diþliyorlar… Yoksa ce­hennem duvarlarý acýmasýzca içine çeker haykýrýþlarýmýzý ve yankýmýz gene acý­larýmýz olur. diyorlar.. Ni diyeyim? Yazýklar olsun ulan büyükler size… Her þey de bir kar zarar hesabýnýz var… “-Sen ne dersen de, benim hayatým roman” da diyebilirsiniz.

Bak senin hayatýn roman mý? Belki ben senin hayatýn kadar basit bir romaný okumak istemiyorum da ödüllü bir roman okumak istiyorumdur? Eðer sen de hayatý roman olmuþ ve ödül almýþ bir ruh varsa þayet bence ‘Yaratan Rabbimin adýyla’ oku da görelim! Hadi O’nun aþký ile belen.. O’nun aþký ile sulan, O’nun aþký ile susa!