Zor oldu seneler sonra sana veda etmek..
Geçmiþi bir kez daha en derinlerime gömmek..
Bir deli kývýlcýmla alev alan ateþi gözyaþlarýmla söndürebilmek..
O güzelim yeþil gözleri yine yeniden bana bakarken görmek..
Kýsacýk da olsa ..
kuþ kadar özgür..
su gibi akýþta..
yýldýzlar kadar parlak..
Çocuklar gibi umutlu hissetmek..
Zor oldu “geri dönün” demek anýlara..
Hiç gelmese miydin acaba?
Ben iyiydim böyle kendi küçük dünyamda..
Þimdi bir kez daha benden gidiyorsun ya..
Lütfen dönme !
Beni öZleme..!
Sabýrsýzým sözlerine..
Öfkeliyim gözlerine..
Dur, bekle..!
Yer var yine de..
Omzumda baþýna..
Belki yarýn..
Belki yarýndan da yakýn..
Çýkýp geliverirsin diye..