ESKÝ SÝYAH MERSEDES



Eski siyah mersedes tuhaf þeyler yapmaya baþladý birkaç gündür.

Araçlardan anlarým ama usta kadar deðil; baktým bulamadým. Bu araç ilk günden beri beni korkutuyordu. Sanki içinde öldürülmüþ bir ruhun anýlarýný taþýyordu. Aniden çalýþýyor, duruyor, kontak anahtarý takýlý deðil. Anlamadým. Herhalde içinde biri intihar etti ve aracýn içinde bir varlýk geziyor diye düþündüm. Sonra yok ya, böyle þey olamaz diye düþündüm.

Siyah. Öyle siyah ki þeytan gibi bir siyahlýk, karanlýk, o karanlýkta farklarý ýþýklarý yakmasak hayalet gibi, karabasan gibi bir þey.



Birkaç gündür tek odalý bu köy evindeyim, her akþam araçla bir tur yapýp dönerim. Garaj yok, eskiden koyun ya da ineklerin bakýldýðý yere çekiyorum aracý, eve uzak bir noktada ahýr. Burasý ürkütücü bir yer, mezarlýðýn hemen arkasý. Koyun otlatan çocuk demiþti, geceleri sesler duyarsýn, dikkat et. Çýðlýk atan bir kadýn, aðlayan bir bebek, köylüler oraya kaç kez gitmiþler ama ne kadýn, ne çocuk bulamamýþlar.

Aracý ahýra çektim çatý saç, kütükler var altýnda. Yaðmurlu bir gündü. Sis vardý ve birden deli bir saðanak baþladý, Ocak ayýnýn baþýydý. Birden aracýn farlarý yanmaya baþladý. Arýza oldu dedim. Aracýn kapýlarýný kapattým, kilitledim, buralarda asla hýrsýzlýk olmaz ama kilitledim. Az sonra, ayazlý puslu karanlýk havada on metre uzaklaþmýþtým ki, ahýrýn büyük kapýsýný kapattým ki. Farlar yandý. Küfür ederek ilerledim, farlarý kapattým, teknik bir arýza diye düþündüm,



Ertesi gün akþam ýssýz yollarda saðanakta gezdim, köy yolunda, daðlara gittim, geri döndüm. Yapacak bir þey yok, afyonum patlamamýþ, radyo açtým kýsýk, klasik müzik dinliyordum. Sigara yakmýþtým. Yapacak bir þey yoktu, huzur bulmak, kafayý yerine getirmek, çevre, aðaçlar müthiþ iþe yarar, yaðmur kokusu, ýslak toprak kokusu, yaðmur yaðýnca hazinelerini aralar toprak. Eski, terk edilmiþ evler vardý, her þey bir yort savul atmosferini yansýtýyordu sanki, eski bir atýn özlemi gibi, saðlam, köklü, kuvvetli, emekliye ayrýlmýþ bir eski yarýþ atýnýn hayallerinde, gençlik hayallerinde iz sürerek ilerlemek gibi bir duyguydu hissettiðim, bu iyiydi, öykülere ve romanýma devam etmek için. Çok özlediðim bir þey vardý, bir kadýn yoldaþ, aracýn içinde yüzüne bakmaktan hoþnut olacaðým bir arkadaþ, o çocuksu sesiyle konuþup dursun. Gülüþle parlayan o tatlý yüz, çocuksu gülüþ, tasasýz sohbet, kadýnlarda daðlardaki ayazlý gecelerde parlayan ay ýþýðý gibi güçlüdür o gülüþ, nasýl mesut eder insaný, nasýl uçurur, kýsa bir etek giymiþ olsa, sarý mesela, elimi uzatýp yanaðýný okþasam o konuþurken, saçmalasýn istediði kadar.

“sen neden konuþmuyorsun dese, aaa bak yaðmur ne güzel yaðýyor, aðaçlar hakkýnda ne düþünüyorsun dese, bu taþlý yol neler neler görmüþtür, nelere tanýk olmuþ dese, þu ilerdeki boþ ahýr mesela.”



Ýlk sevgilim Nurgül içime düþtü, hemþire olup çýkmýþ, onu ne çok sevdim, ne muazzam kýzdý o, ela gözlü, kural, kýsa küt saçlarý vardý, küt saç sitiline o zamandan beri hastayým, evlenmiþtir kesin, birden fazla çocuðu olmuþtur, malýn biriyle evlenmiþtir, güzel kýzlar hep bunu yapar, içim yandý ona duyduðum aþkla, bana hiç pas vermedi; Ama sonunda bana kapý açtý, þaþtým, yýllar sonra anladým, beni gizli gizli ne çok sevmiþ, onun bakýþlarý, enerjisi enerjimde deli atlar gibi koþturuyordu, uzun yýlar sonra hissettim bunu. Köpekler gibi dolandým peþinde, malýn biriyle evlenmiþtir kesin, büyük ihtimalle boþanmýþtýr, gönül düþürdüðüm bütün kýzlarýn baþýna felaketler gelir, hep en kötü, en kalitesiz, en karanlýk, en ahmak adamlarý severler, sevmiþlerdir, oysa ben öyle deðilim. Biliyorum, zerre þüphem yok, onlarýn güzel enerjileri benden sonsuza dek yaþýyorsa benim onlarýn üstündeki kutsal enerjimde yaþayacak, bu bir koruma kalkaný, asla tükenip bitmeyecek, Nurgül ile sadece bir kez yan yana yürüdük, 20 dakika mý neydi, göz açýp kapanýncaya kadar hýzlý tükenmiþti, hep ben konuþmuþtum. Hayatýmda ilk ve tek kez öyle muhteþem hissetmiþtim, bir daha hissetmedim böyle bir þey, okulun son günü, sadece bir kez fýrsat verdi bana. O anlar muhteþem bir mucizeydi, uzun yýlar sonra Nurgül’ün yaþadýðý mahallesine gitmiþtim. Okuldan tanýþ Ümit’e rast geldim. Ümit’in o vakitler poposundan ayrýlamayan bir sevgilisi vardý.

Pýnar, kýz onu terk edip benle buluþmak istemiþti, Pýnar’la bir kez buluþtum, ilk kez onunla buluþmak için dersi asmýþtým.

Tabi ümit’e okul civarýnda rastlayýnca ondan utanýrdým, bir kez bunu belirttim, o da bana; “o kýzla iþim bitti,” demiþti.

“Nurgül nerde?” demiþtim ona.

“Taþýndý, hemþire oldu…”



Birkaç adým ahýrdan uzaklaþmýþtým, aracýn radyosu açýldý. Tam geri gidecektim, sustu, eve doðru gidiyordum, radyo yine çalmaya baþladý, ahýra girdim, ses seda yoktu, aracýn kapýsýný açýp kontrol ettim. Kapattým ve çýktým.



Gece yarýsýydý, uyandým aniden, sanki bir þey beni uyandýrdý, ayak sesi duydum, biri dýþarýda geziyordu sanki, emin olamadým, ses yok olmuþtu, yattým, kabus gördüm, kan ter içinde uyandým, kuzineye odun attým, içerisi soðumaya baþlamýþtý, pencereden dýþarý baktým, uzakta bir ýþýk gördüm, ahýra takýldý gözüm, aniden ýþýk parladý içerde, biri aracý mý yürütüyordu, süratle giyindim, buraya gelmekle iyi yapmadýðýmý düþünmeye baþladým, roman yazmak için uygun bir yer lazýmdý, bir dostum bana bu evden söz etmiþti, evin sahibi akrabasýymýþ, cezaevine girmiþ demiþti, ev boþ, etrafa eve arabaya göz kulak olacaksan oradan çýkana kadar kalabilirsin, birini arýyordu bekçi. Abisiyle görüþeyim sen yaparsan. Hatta aylýk maaþ bile verir demiþti, bana inandýrýcý gelmemiþti, ertesi gün asgari ücret tutarýnda parayý çýkarmýþtý, adresi vermiþti, her þey böyle baþlamýþtý.

Ahýra yaklaþýnca içerdeki ýþýk birden söndü, sanýrým bir el feneri aydýnlýðýydý bu. Saðanak yaðmur altýnda ilerliyordum, ahýrýn sacýnda yaðmur tapýrtýsý, iki ses duydum,



“bizden çaldýðý paralarla iyi araba almýþ.”

“Nesi iyi lan, antika bu!”

“Yakalým þunu, sonra onu!”

“Bir beynin olduðunu hatýrla. Býrak, katil olmaya deðmez, aracý alýp gidelim. Okuturuz birine.”

“Anahtarý nerde, gidip þu uyuzun gýrtlaðýna çökelim.”

Korkuyla yönü þaþýrdým, tarlalara doðru koþtuðumu fark ettim.



Sonra durdum, ses duymuþtum, kapýyý kýrarak açmak için cebelleþiyorlardý. Ýyi akýl etmiþim, bir þey olur diye yandan demir boru koymuþtum kapý arkasýna.

“Eski suç ortaklarýn geldi Mahmut, kalk ayaða!”

Birden aklým baþýma geldi, cebimdeydi anahtar, ahýra doðru koþmaya baþladým. Araca atladým, kontaðý çevirdim, asfalta çok yaklaþmýþtým, ardýmdan kurþun sýkýyorlardý. Baþýmý öne eðmiþtim, çoktan uzaklaþmýþtým oradan.





30 ocak 2022 Pazar

03:44



Ýsa Kantarcý