Akarken zaman baþka birisi miydim ben? Biliyorum dediðim yerler yabancý diyarlar mýydý? Ya tanýdýðýmý sandýðým insanlardaki yanýlgýlarýma ne demeli? Anlayamýyorum, anlayamayacaðým da bu gidiþle. Rekora doymayan koþucu, tozu dumana katan rallici, tavþan mýydý yoksa zaman denen mefhum? Jet hýzýyla geçince okuyamadýðýmýz alt yazý, belleðimize "b" si iþlemeyen bilgi miydi? Hafýza kaybýna da uðramadým. Bu duyguda yalnýz olmadýðýmý düþünmek istiyorum. Sizde de oluyor mu bu garip haller, sorgulamalar?

Biraz geçmiþe uzanýyorum çabuk doðrulacak þekilde. Hiç aðýr aðýr yudumlayamadým ve hep yarým kaldý ince belli bardaðýmda sýcacýk çayým. Sabahlarý kovulmuþ gibi çýktým evden. Asansörün deðiþik katlarýnda hep telaþlý biri bindi kimiyle sandviçini ýsýrýrken kimiyle saçýný alalacele tararken kimiyle rujunu sürerken kimiyle de kravatýný düzeltirken gözgöze geldim. Çocuklar uykulu, ebeveynler telaþlý, kaygýlýydý. Ben ise hep teyakkuz halinde bir adýmým hep önde kapý açýlýnca koþmaya hazýr atlet misali.

Direksiyondakiler korna çaldý öndekilere, yayalar yeþil ýþýðý beklemeye tahammülsüzdü atladýlar yola canlarý pahasýna, zil sesini duyan ok gibi fýrladý okul kapýlarýndan herkes yetiþti de boþluklar neden hiç dolmadý neden hep bir eksik var hayatta, neden bazý þeylere geç kaldýk.

Bazen bir ilaç kategorisinde muamele gördü zaman; neyin þifacýsý olduysa artýk aþkýn mý, ayrýlýðýn mý, parasýzlýðýn mý, hastalýðýn mý, umudun mu, düþlerin mi?

Ýster nakýþ gibi iþle, ister çerçevele as, ister kýymetini bil istersen bilme o yine kendine göre iþledi ve vakti saati gelince kiþiye özel durdu. Bize sunulan hayat tabaðýnýn yanlarýna konacak akrebin saðda veya solda durmasýnýn artýk hiçbir önemi yok. Kurallar kifayetsiz. Sonsuzlukta eþitleniriz hep.
Zaman ordusundan bir asker daha yok olur gider gönülsüzce. Oysa yaþamaya gönüllüdür her bir insan fakat gönlü alýnmadan, gönlü kalarak gömülür kara topraða çünkü son bir ilacý kalýr suyu olsa da baþucunda ya da yapraðý çevrilmemiþ bir kitap ya da özlem duyduðu birinin sýcacýk kollarý hasreti olur yüreðinde.

Vakit var mý yok mu bilinmeyen þu kalan ömürde henüz buza çekmeden sýcaðý sýcaðýna sevin, sevilin, gezin, görün, hissedin yaþamayý. Korkmayýn, cesur ve çevik olun zamana karþý. "Bir daha ki sefere" cümlesini belki kullanmak nasip olmayacak.

"Hemen, þimdi, þu anda var" ne duruyoruz o zaman. Zamanýn nefes aldýðýmýz kýsmýndan iyi yolculuklar hepimize. Yolumuz iyilik ve güzelliðe çýksýn.