Garip bir kargaþa içindeyim
Bir yarým gece gibi diðer yarýmsa gündüz gibi
Dünya sanki mutsuzluða doðru yol alan bir gemi
Bense gemiye binen ilk yolcu
Kalbim yaþama ýsýnmaya çalýþýrken
Bedenim göçmek istiyor sonsuzluða doðru
Yine zihnim karmakarýþýk yine kafamda binlerce soru
Anlam veremediðim bir tükenmiþlik kemirirken beynimi
Yürüyorum ýssýz sokakta bir serseri misali
Aldýðým nefes batýyor kalp kaybederken yek paresini
Dünya dönmüyor ,duruyor saatler , günler geçmiyor
Esir alýyor umutsuzluk durmak üzere olan kalbi
Yeþeren filizler yavaþ yavaþ soluyor
Yürek unutuyor kýzýllaþan gün batýmýnýn verdiði keyfi
Ömür vadesi günbegün doluyor
Damak tatmak istiyor mutluluk badesini
Ayaklarda demir prangalar kalýyor ...