Siyah bakışlarının okunu
Atma baharın yemyeşil bahçesine
Yaralanırsın
Taze çiçeklerin izdüşümünde
Esir etme hayatın renklerini
Bakışlarının mutluluk anahtarı
Kaybolmuş kelepçelerine

Bakışlarım,
Yavru ceylanları kalbinden vurur
Bakışlarım,
Titretir İstanbul’u
Rüzgârları katarda önüne
Deli deli eser kırık kalpler diyarında
Oysa, sana hüsran değil
Süleyman’dan müjde getirdi rüzgâr

Sıyrıl artık şu yaralı kalpten
Anla artık anla

Padişah, saltanatında müteellim
Kul, bu sahte diyarlarda
Sürgün ve kırgın

Yârı sorma
Kim bilir hangi diyarlarda gezer

Yeter artık sustur içindeki
Şu ağlayan neyi
Ney, hüzün çalar
Ama hiçbir zaman kederli değildir
Sadece sevgilisine mahzunca seslenir
Sen de içten içe seslen sevgiline
Gerçekten sevilmeye değene
Kalbini ızdıraplardan azad edecek olana.