Çok sözler söylendi uzak bırakılan umutlara,
sahipsiz kaldıkça gözlerindeki ışık
törpüsü zaman kahvehanesinde içilen koyu çay
korkusu ölüme çırılçıplak gitme öyküsünden sonra
sonunda hesapsız intihar mektuplarını koyup mavi düşüncelere
soluk bir kaç resmine bakma nöbetlerine bölündü akşamlar

Ey yüksek kaldırımlara atanan adalet kılıcı!
kesme başımızı tadına varamadan ıstırabın
terkedenler ruhlarını satmadan önce

Bir fahişenin kasıklarında sönünce mum ışığı
bütün günahlarını örter mi hayatın karanlık?
ama çiçekçinin zavallı bakışlarına karışır
eğik başları sevdaya uzak akşamların gölgesinde
bir çocuğun ağlamaları duyulmadan sabah olur
vesaire ...

Benim yüreğim dayanmaz gerçek hikayelere
işte bu yüzden yalnız aşk şiirleri yazarım kara deftere.