benim olduğum senin olmadığın
geceler ve şehirler beni öyle hırpaladı ki
artık ne gücüm kaldı seni çağırmaya
ne de kalkıp yanına gelmeye...
sesimi öyle yükselttimki sana olan hırsımdan insanlara
artık ne sesim kaldı "gel" diyecek
ne de merakım "nerelerdeydin bunca zaman" bilecek
öyle çok geçtim ki yürüdüğümüz yollardan
artık ne derman var dizlerimde adım atacak
ne de senden koşup kaçacak...
öyle çok sevdim ki seni yokluğunda bile, kalbimdeki hayalinle,
artık ne sevgi kaldı içimde seni sevecek
ne de yeni birine umut verecek....
sen kaybettiklerimi kazanmanın mutluluğunu yaşayacağına
kazanabileceklerini kaybettiğine yan....
ben de artık ne kazanacak güzellik
ne de kaybadecek iyilik kaldı inan...