Göstermiyor yüzünü güneş
Saklanmış bulutların ardına
Biliyorum
Evet biliyorum
Görmek istemiyor beni
Umutlarım ellerimden uçup gitti işte sonunda
Gözlerimden okunuyor hüzün
Kaşlarımın arasındaki çizgi bile daha derin
Hayal kırıklığımın sersemliği ile dolaşıyorum sokaklarda
Nereye gitiğimi düşünmeden
Yalnız sorular, soru işaretleri beynimde
Koskacaman harflarle yazılmış nedenler, niçinler..
Eminönü’ndeYeni Cami nin önündeyim
Başımı kaldırıyorum gökyüzüne
Seni görmek istiyorum güneş
Yoksun
Gökyüzü neden bu kadar gri
Başım önüme düşüyor
Yer gri
Güvercinler havalanıyor önümden birden
Güvercinler gri
Ağaçların yeşili bile gri ile karışmış
Herşey gri
Denize bakıyorum iskeleden
Deniz gri

Görün güneş
Kollarını uzat, bulutların ardından
Sar beni, ısıt beni
Korkma! de
‘Geçecek zaman bir şimşek gibi
Parlaklığını yitirecek acın
Ağacın yeşili hep bildiğin yeşil olacak
Deniz yine masmavi
Ve ben gökyüzünde sapsarı, sıcak
Bulutlar da gri değil, beyaz
Korkma!’

Bak bir damla gözyaşım kurtuldu
süzülüyor yanaklarımda
Artık benim değil o
Yalnızca bir su damlacığı.

Git uzaklaş benden gözyaşım
Yere düş kurtul
Uç sonra gökyüzüne
Katıl bembeyaz bulutlara
Güneşe daha yakın.
Sonra kon istersen bir çiçeğin üstüne
belki bir papatya
Sersemler gibi dolaşıyorum sokaklarda
Nereye gitiğimi düşünmeden
Geceyi düşünüyorum
Biliyorum yıldızlar da olmayacak bugün
Biliyorum onlar da saklanacak benden
Bulutların ardından inkar edecekler verdikleri umutları
Biliyorum