/Hayat kutsal emaneti sonsuzluğa gömdü!

Adamım, açısı dar zamanlara,
Sığdıramadık bütünlüğümüzü.

Uzuvlarımız bir bir terk ederken bedenlerimizi,
Gölgeler söndüremedi ateşimizi.

İkiz Kuleleri yıktıkta terör uğruna,
Adamım,biz hiç kayda geçmedik ki.

Geniş ve kıllı göğsünden bir damla süzüldü,
Hani parmağımla takip ettiğim...

Bir alev topu gibiydi içimi ürperten,
Adamım,arzular bizi hiç terk etmedi ki.

Islak zeminde kayan bir yıldız gibiydi,
O dar sıcak kalçaların...

Hani yine içimi ürperten,
Uğruna hayallerimi sattığım sen!

Sen,sen ya adamım,
Sen...

Bahar sendromuydun bende ki,
Sahipsiz izdüşlerimin.

Korkusuz olsaydık aykırı gelirdik doğaya,
Arzu boranlarında bu yüzden gizledik suçumuzu.

Sustukça artan bir şehvetti oysa,
Aşkın mizahi tanımı...

Krizantemler,uç uç böcekleri,
Natürmort bir şahaserdi aşk adına öldürdüklerimiz.

Sen hayattın,aşkımsa kutsal emanet,
Sessizce tapındığım, nefessiz kaldığımdın, adamım.

/Ve hayat kutsal emaneti sonsuzluğa gömdü
Elveda sana, elveda adamım...