Sen bir ekmeğin kavgasını verirken, gece sefasının aşağılık pazarlıkları sürer İstanbul sokaklarında .Seninle birleşiyoruz iki noktada;Birisi Yaşarken aldığımız hava diğeri ise Ölünce morgda.Yaşamak denirse, yaşıyoruz bu kahpe dünyada.EVET BU İSTANBUL DA’                               
BU İSTANBUL’DA

Masum temiz yüreğimle bu İstanbul’da,
Acıyı nefreti öğrendim orda.
Duyulan sevgiler bir hiç olsa da,
Duygumu sevgimi kaybettim orda.

Akşam oluşunda gün batışında,
Çığlıklar oluşur bu İstanbul’da.
İtişen kakışan insanlar varya,
Denizde boğuşan dönmüş martıya.

Kokuşmuş duygular senide kaplar,
Çaresiz insanlar dolmuş sokaklar,
Bir sevda yüzünden çökmüş suratlar,
Dönüşü olmayan bu İstanbul’da.

Sevginiz yok olur nefrete döner,
Hayal mayal kurduğum bu İstanbul’da.
Bağlanmış şartlanmış birde sevmişsen,
Kaybolur gidersin bu İstanbul’da.
               1990-İstanbul