SON
Birilerinin bir şeylerin üstüne,
Çok zor artık,acıtıyor.
Kendi isteğini kendine anlatamazken,
Sadece yazımı sevdiğim için belki,
Belki de kalem tutmayı,seçmeyi kağıdı,aynı şeyi on kere yazmayı başka başka yerlere
ve anlamamayı.
Karalamayı,karalarken bile üzlmeyi alt taraftakine,
Kabullenmek,kalp ağrısı.

Uzanıp uzanıp kendi elimi tutuyorum her seferinde.
Artık tek elim yetmiyor aşağıya sarkan bana.
Bir elim daha olsa belki onunla yazardım artık.
Kolum uyuşuyor,bırak ulan boşluğa.
Çok zamandır yorgun vücudum.
Sarhoş bacaklar,karnıma pislik doluyor.
Tenim çatlıyor bir daha nefes alırken.
Bu da son mu olsun?
"son"
Kalk ayağa,
Ayakta dur boşlukta bile olsanda,
Kalemi bırakma elinden,
Bir yere sapla orada,iki elinle çek kendini yukarıya.
Bunları düşün her gün,
Bunları yaşa
Hatta yaşamış ol.
Bir el daha lazım ya!
Uyuşmuş bir kol yukarı uzanan,
Bir boşluğa bıraksam,bir el daha tutsa,
İşte o zaman ve zamanı işte,iste o zaman.

Tersinden kalk bu sabah,
Beline kadar sark,bir çıkabilirsen.
O kadar dolmuş ki,beynine mastürbasyon yap.
İşte o zaman ve zamanı işte,iste o zaman.
Kalemi el yap,
Kağıdı hayat,
Kus karnını kağıda,
Emir ver,
Uygula,
Sadece bir sayfa,
Onu da yırtıp at.
Yeter ulan galiba istiyor beni hayat.

Bu da son olsun mu?
"son"

MEHMET CAN AKSOY