Niye bu sahili seviyorum düþünüyorum. Sahil iþte , dalgalar, kuþlarýn geceye býraktýklarý çýðlýk, rüzgarýn dalgalarla raksý. Kafamda bin türlü soru. Neden hâlâ seni unutamadýðým sorusu hepsinden daha aðýr. Aðýr Sevda dedikleri duygu buymuþ oysa..


Beynimin içinde gecen türlü uðultularýn ne olduðunu düþündüm. Çaresizlik bu olsa gerek. Koca bir iç geçirme, buðulanan bakýþlar...Gözlerim bakýyor fakat ötelere medyun sana iþtiyak içinde.. Seninle olduðum zamanlar üþümenin ne olduðunu hiç bilemedim. Çünkü sen üþüyordun bende kendi üþümelerimi unutuyordum. Oysa yanzlýlýk adamý öyle üþütüyor ki. Sevda adamý deðil kýþta aðustosta bile üþütür.

Gözlerimden inen yaþlara direnmek istiyorum. Dudaklarýmý ýsýrmak. Çaresizce diþlerimi sýkmak. Ýçimde kaynayan volkanlar alev alev yanan ben. Yutkunamadým bir senin ayrýlýðýn. Boðuluyorum... Nefesim kesik kesik... Bu þehir bu kadar dar deðildi oysa bu þehir bu kadar hüzünlü... Kaç kiþi boðazýn sahillerde denizi seyretmiþtir acaba. Kaç kiþi benden öncesini düþündüðüm gibi kendinden öncesini düþünmüþtür. Kaç sevdalý kendini boðazýn serin sularýna býrakmak istemiþtir. Kaç kiþi niye beklediðini düþünmüþtür. Kaç kiþiye saniyeler saat saatler yýl olmuþtur. Zamansýzlýk bu olsa gerek.. Tarifsizlik.. Çaresizlik..

Rüzgarda savrulan yaðmur damlalarý gibi savruluyor beynimde sözler, kelimeler. Geride kalan yýllarýn bende býraktýðý amansýz izleri. Geleceðimi düþünememenin korkularý. Hangisine çare olabilirim... Geçmiþemi, geleceðemi, ya sensizliðe. Yaralarýmýn içinde en büyüðüsün. Kapanmayan tek yara. Biliyorum ki bende bu yaralarý açanlar geri gelseler bana hayatýmý geri verseler genede izi kalýr. Yine de hepinizi çok seviyorum.

Yalancý hayallerimde bitti artýk. Kendimi kandýracaðým hayallerimde bitti. Ýþte burdayým. Kendimle hesaplaþmadayým. Mevsimleri kýþ...Günlerim zemheri. Senden kalan çaresizliðim, senden kalan gri özlemler... Senden kalan yýkýlmýþ bir þehir. Ýstanbul dimdik oysa ama yýkýlan Ýstanbul deðil ki yýkýlan gönlümdeki kaleler. Þimdi savunmasýzým. Savaþ meydanýnda ordusu yitirmiþ komutan gibi çaresiz ve hazin. Ateþ gibi çöken bu hasrete hiç bir yaðmur yetmez sanýrým.

Ne kadar daha yürüyeceðim bu yolu bilmiyorum. Her yanýmda ürkütücü bir dinginlik var. Herkesin sokaklarýnda kendi geceleri kendi gölgeleri. Benim sokaklarýmda senin yadýn senin adýn. Gözlerim yanýyor biliyorum ki kýpkýrmýzý. Yüzüme inen her yaðmur damlasý sen gibi okþuyor beni. Ýstanbul gözlerin olmuþ gözlerime bakýyor. Aramýzda sonsuz uçurumlar, bende isyansýz çýðlýklar. Aðýtlarým yokluðunda sancýlý. Bu sancý bu aðrý bu acý biterse sen ile bitecek. Yüzümde ince bir tebessüm gönlümde senin yazýtlarýn söylenen davudi þarkýlar þarkýlara eþlik topraða düþen yaðmur damlalarý.

Devam eder bu hasret...

Sonsuza kadar...