Esmeyince esmiyor işte rüzgar
Sesim sesine değecek diye...

Şehrinde ağlıyorum işte gülüm
Mavi gömleğim,kitaplarım ve ben
Ağlıyorum işte bir ozanın türkülerinde
Güvenparkın beton banklarında
Gözlerinde ağlasam diyorum
Ah... Olsanda....

Şiir kıvamında
Türkü berraklığında
Usulca dökülen gözyaşlarım
Dalından kırdığım has güle su olsun istiyorum
Sağ yanım yine titriyor
Atış talimlerinde hedef seçiyorum kendimi
Tüfeğimin namlusu nişan tutumuyor...

Hep bildik şeyler
Diyorum ki kimsenin bilmediği bir yerde
Bilinmedik bir halde
Örneğin saç sakal birbirine karışık
Gözlerinden başka bir şey aramadan
Kocaman yüreğimdeki; Kocaman sevgileri, nefretleri
Dağıtsam ülkemin iyi ve kötü insanlarına
Ve yine kocaman yalnızlıkları saklasam kendime
Fehmi Dayının doğulu şivesinde
Kendime ait hüzün tadında bir şeyler bulsam
Velhasıl bu yalnızlık
Bir orospunun med cezir kıvamında uzanıp doğrulmasıdır
Bizden uzak... Hep uzak olsun diyorum...

Ernosto Che Guavera'nın iflah olmaz astımı vardır herşeye rağmen
Benimde sensizliğim var
Diyorum ki utanarak sıkılarak
Gel barışalım
Geç kalmışlığımı vurma yüzüme
Zaten aynalara bakamıyorum
Gel artık
Bütün dağlarını ülkemin
Yakıp yıkmadan...

Metropol caddelerinde gezinen
Bir ayyaş kadar günahkarım artık
Ey Tanrı gönder yağmurlarını yıkandır beni
Zaten herşey yağmurdan oldu
Vakitsiz ıslamasaydın beni
Gözlerim kör olmazdı
Kırmazdım kullarını...

Yazgımızda şarkılar olsun diyorum
Diyorum ki notalarında sen ve ben olalım
Diyorum ki gel yakalım bu şehri
Aykırı zaman akislerinde
Çiçekleri seyre dalalım
Diyorum ki katliamına fail olalım
Katline ferman
Puştlukların...