saçlarını tarıyorum İstanbulun,
gözlerinden öpüyorum.
bir tuhaf utanış
bir garip güz şarkısı talanı
İstanbul... ben ağlamayı unutuyorum
İstanbul... yüzüne bakmaya utanıyorum

İstanbul, emanetin olan koskoca bir yüreği israf etmişim.Her defasında biraz eksilmişim ateşkeslerin,aynalarda hep yarım kalmış adamlığım.Ondandır aynalara yansısız diye küfredişim,yine ondandır oyunbozanlık edip aynaları tahrip edişim... Ne desen haklısın İstanbul, farkındayım değişmişim,eksilmişim istemeyerek...
Şimdi özür dilesem biliyorum daha çok kızacaksın,bu sebepten susuyorum İstanbul...
Yinede bil İstanbul, hep sana aşık ve mahcup kalacağımı....