Dalıp Giderim bazen denizin derinliğinde,
Uzaklara, sevdiklerimin yanına.
Bazen anneme, babama, kardeşlerime,
Bazen arkadaşlarıma, dostlarıma.
Deniz bu uçsuz bucaksız,
Götürür beni onların yanına.

Bugün bayram ne tuhaf!
Artık ağlamıyorum doya doya.
Alıştım gurbete, onlardan ayrı kalmaya.
Galiba onlarda alıştı buna.
Ne gelen var...... ne giden!

Ah deniz bir bilsen, bir bilsen,
İçimde ne yangınlar var?
Volkanlar ard arda alevlerini püskürtüyor.
Yine içimdeki seller, taşkınlar
Bu alevleri söndürüyor.

Senin martıların var karabatakların var,
Dalıyorlar içine koparıyorlar en derinliklerini.
Ama benim içimi bilen yok.
Bir girseler, bir koparsalar içimdeki yanlızlığı.
Bende özgürlüğüme kovuşsam senin gibi,
Alabildiğine uçsuz bucaksız.