Sevginin özünde adres yoktur.
Bu yüzden gideceği yerde belli olmaz
aslında sevginin adresinin hem olması hemde olmaması gerekiyor.
Çelişkili bir cümle oldu biliyorum ama yaşam içinde hep aynı yerde duramıyor artık insanlar
bu yüzden adressiz sevgiler çağında yaşamak zorunda kalıyoruz.
Evet Adressiz Sevgiler Çağı...
Böyle bir zaman diliminde bir şeyleri açıklamak artık çok kolay/zor olmaya başladı.
Bazen kendine anlatamadığın duyguların içinde kürek çekmeye başladığını hissediyorsun
Bazen de kayığı sürüklemeye çalışan nehir oluyorsun.
Karmaşa içinden çıkılmaz bir hal alıyor böyle durumlarda.
Kolaylıkla ifade edebileceğin şeyleri bile kendine anlatmakta zorlanmaya başlıyorsun
sonra
karanlıklar senin en yakın dostun oluyor.
Kendini karanlıklarda anlatmaya başlıyorsun.
Gündüzünde başkalarına ait olunca
seni sadece gece anlayabiliyor
o da kendine o çok fazla anlam yüklediğinden
ve
kendini gece bulmaya çalıştığından karşına yine sen çıkmış oluyorsun...

Al işte bir çelişkili durumda daha...

Sonra

Bir şarkı dinlersin dayanağı kendin olursun
bir ara yıkılacağını hissedersin ağırlığı kaldıramaz olur benliğin
sebebi içinde yıkılmak üzere olan sütunlar ve duvarlardan kaynaklıdır
böyle durumlarda yapacak tek şey kalıyor müziği değiştirmek.
Yolları açmak için mücadele etmek yada
müziği kapatmak.

yaşamda dolması gereken çok fazla çukur var
ve akmanın en güzel şekli neyse o şekilde akıp doldurmak gerekiyor
ayaklar o çukurlara düştüğünde incinmemek için
bunu her an yapmaya hazır olmak gerek...
yaşadığımız çağ
Adressiz Sevgiler Çağı
Düşünce kimse kaldırmıyor artık