SÜRGÜN BİR SEVDAYDI
sürgün bakışlarındı
firari aklımı benden alan
milyon kilometrelik bir hasretti
seni aklıma düşüren
sen bana öğretmiştin
gri bir kentte yamalı sevmeleri
unutmam yağmurlu bir akşamdı
ikimizde sırılsıklam ve bizden başka kimsemiz yoktu
sen neyin var neyin yoksa
her şeyini alıp gittin
o geceyi bırakıp bana yadigar
sessiz habersiz
ben orda unuttum çocukluğumu
bir tek muhabbet kuşumuz kalmıştı bana
sen gittikten sonra öldü kafesinde sevgisizlikten
ne çok yolunu gözledim dönersin diye
o kenttin yıkık dökük tren garında
sen bir daha hiç dönmedin
ben sazımın tellerini bir bir söküp
yüreğime astım
ve şimdi yüzüm gözüm param parça
anlasana gülüm anlasana

Ozan Daimi KASAR