Ağrıların gelir geçer içimden,
Ellerimde İstanbul'un.
Uçmak için havalanıyor kanatlarında,
Bütün kuşları İstanbul'un...

Hani bir denizin vardı, Haliç'ten baktığım,
O güzel Üsküdar'ında, içime aktığın ılık bir akşam havası,
Kalemim senin elinde, üzerinde beyaz bir sayfası.
Düşünüyorum seni, ellerimde kuşların,
Ciğerlerimde nefesi.
Güzelliklerin gelir geçer içimden,
Yedi tepeden bakıyorum denizine,
Aklımda kalmış işte, Sinan'ın enfesi...

Yağmurların vardı, yollarıma düşen damlalarında,
Her sokağında, ayrı bir lezzet tadında adımlarım,
Ayrı bir gülümseyiş görünmeyen sabi yüzlerinde.
Bir elimde adın, bir sözümde kalemin,
Limanına dizilmiş yine gemilerin.
Mavi sularında bir derya, önünde gözlerin.
Dalgaların gelir geçer içimden,
Her vuruluşumda geri çekiliyor suların,
Bir ben kalıyorum kıyıda,
Issız bir kıyında,
Mahpus bir Ada'nda...

Bulutların vardı, özünün nefesini taşıyan,
Yıldızların arasında ay misali parıldayan.
Fırtınalarında bile gülümsemek için çabalayan.
Gencecik ve bembeyaz.
Yine gezeceğim her gün bulutsuz sahillerini,
Tebessümün gelir, martılarımın gözlerinde,
Bütün kentini güneş gibi aydınlatan engin maviliklerinde.
Sahillerin gelir geçer içimden,
Beklenen Ada'larında...

Ormanların vardı, nefesine ses veren,
Bülbülün sesine nefes veren,
Yaralı bir kuşun konmak istediği bir yuvan.
Bir havasına bin ömür harcadığın,
Bir zeytin dalı, bir incir çekirdeği,
Bir kabuk gibi, dolduramıyorum cevizini.
Hayallerin gelir geçer içimden,
Yanmış, budanmış,
Yarım kalmış bir dağ gibi...

Masmavi suların vardı, ab-ı hayatında.
Bir balık olmak, gezmek yüreğinde,
Derinliklerine dalmak Marmara'nın.
Damarlarından kopan bir damla sudan,
Kana kana içmek, içtikçe doyamamak.
Çocuklar gibi şen olmak, pusatsız dünyanda.
Sokakların gelir geçer içimden,
Gönül koymak, oynamak oyunlarını,
Arnavut kaldırımlarında...

Seni bekleyenler vardı, her satırlarında,
Bir dağ başında, bir deniz kıyısında,
Mum ışığıyla aydınlanmış izbe odalarda,
Rengarenk ışıkların yanıp söndüğü,
Ölçüsüz çığlıklarla dolu şarkılı türkülü salonlarda.
Her sabah güneşinin doğumunu sevinçle bekleyen,
Ve her akşam onu hüznüyle birlikte tekrar uğurlayan.
Hüzünlerin gelir geçer içimden,
Elinde bir gül, bekleyenler aldıkça dudaklarında tebessüm,
Ve her gece seni kirletmek için çabalayan kara bir safderun.

Bir Kulen vardı, adına Kız ismini verdiğin.
Kafesten kurtulmaya çalışan minik kuşlarını,
Alıyorum yüreğime, teker teker uçururken avuçlarımdan,
Süt beyaz martılarıma veriyorum saçlarını.
Yedi tepene birden dağıtıyorum balık ekmek kokularını.
Tepelerin gelir geçer içimden,
Hafiften esen bir rüzgarın söylediği türkülerinden,
İster buradan, ister eski bir İstanbul'dan,
Çıkarıyorum ateşten gömleklerini...

Şairlerin vardı, adına şiirler yazan,
Bir cevher gibi kaleminden süzülen mürekkebi,
Akıtıyor boğazından geçen bir geminin üzerinde.
Sarıyer'den uzanıyorum ellerine,
Galata'da vuruldum gözlerinin ferine.
Köprülerin gelir geçer içimden,
Kaç vapurun geçti bugün Boğaziçi'nden,
Sizlerin olsun bütün köprüleri bu şehrin,
Ben köprüleri ikimizin arasına kurmuşum zaten...

Sevdalıların vardı, yakasına gül takan,
Sevgililerin vardı, gül'ü yakasına taktıran.
İstanbul, gelir geçer içimden,
Ve şimdi, hepsi birden,
Unutmuşlar,
Unutulmuşlar,
Unutturmuşlar...