YİTİK

Ağzımda çiğnenmemiş yumurta kokusu;
Bütün sevmelerden bir hüzün zamanı vazgeçtim.
Bir asır oldu ki
     Öpmedim bir dostu alnından,
İçi insan dolu bir tramvay bile geçmedi yanımdan
Telefon rehberimde şiirler yazılı.
Cenazem hayrına kaldırılıyor.
Dost sohbetlerinde adım geçmiyor.
Belleklerinde silinmiş bir çocuk yüzüyüm!
Kendi ülkeme giderken
     Yitirdim kimliğimi.
İşte bu benim dediğim
Türküm olmadı hiç.
     Seni yitirdiğimden beri.
Seni yitirdiğimden beri;
Erik çalmadan komşu bahçeden
Haylazlıklarımı tozlu raflara kaldırdım.
Düşüp kanattığım dizimi
     -polisten kaçarken-
Bir baytar edasıyla
     Sarmadılar hiç.
Seni yitirdiğimden beri
     Dizimde kanamadı zaten
Senden başkasına hiç mızıtmadım
     Misket oynarken
Sokaklardan geçerken
     Güreşe durmadım kimseyle.
Babam hiç kimseyle yan yana
     Koyup ta dövmedi beni
Seni yitirdiğimden beri
     Senden başkasını özlemedim zaten!