sınır boylarında kefilsiz verilen borçlar
gece ayazında ikindiden kalma intiharlar
kiminin cebinde dakiktir eli
elmanın yarısı kurdundur
kainatın dünyaya özentisi gibi
aşktı yaşanır bencil bir keyifte
suyun aramıza girdiği...

asfalttı denize açılan yollar
koyu bir gölgenin peşinde dört nala
kayboldular, kayboldular...

şuursuzca ölçülüyor depremin tuzu
kardeşçe yeniliyorlar mermer iltihaplara
ayrılığın adı bile korkuttu
temiz kağıtlara atılan imzaları
uzun uzun düşündüler ninelerinin
neydi bekledikleri yıllar yılı...

kefen bol gelir o denli kısadır
yaşamaya çalıştığımız
vurduk alnına ve ensesine mektupların
karakol yolunda acı hissettik
belkiler geçti aramızdan
kelime kurmaktaydı şairler, tükendik

betimsiz hasıl oldu karakalem
ruhları şad olsun ay yolunda
kimimiz kibirlendik kibritçil
yandık yandık söndük o asfaltta
yunduğumuz, acımız, her şeyimiz bitti
ırmak boylarından mayın tarlasına...

üç yaprağını da kopardım yoncanın
tarihi bile eskitti rüzgarın götürdükleri
bekledik veresiye defterimizde yaranın
kabuk tuttuğu ikindileri
     bizden geriye ne kalırsa yakılsın!