deli dolu geçtik ateþ hatlarýndan
sevgim korkuyla beraber büyüdü içimde
sevdikçe korktum
korktukça daha çok sevdim
er geç birbirini boðacaktý bu duygular biliyordum
neden sonra farkýna varýyor insan
ayaðýna takýlan bütün taþlarý
yoluna kendi döþediðinin

senin yarýnlara inancýn benden yüklüydü
daha cesaretliydin
planý çatýlmamýþ yarýnlara ektiðin umutlar
er geç açacaktý biliyordun
deli sevdalý çocuk ruhumun
nicelerinin uðruna kýyametler kopardýðý
deðersiz deðerlere sýrt dönmüþ güvenli saflýðýnda
bir sonsuzluk buldun kendine
ve hayatýmýzýn resimlerini çizdin duvarlarýmýza
sonra birden
yeþil bir kentte
ýlýk bir yaz gecesine astýn beni

sevdalý ömrümün dakikasý beþ para etmedi
ödedim
cümlelerim seni taþýmaktan yorgun düþtü
son sözün
ve son anýn efendisi olmaya bilenmiþ yüreðine yenildim
geçmiþten nefes alýp geçmiþe nefes verdim
anýlar kemirdi yüreðimi
felç oldu hislerim
zamanýn çoktan dibe çöktüðü kum saatimin belinden
tek bir saniye bile süzülmüyordu
ters çevirmeye cesaretim yoktu
çünkü yeniden baþlayacak bir hayatýn
korkaðý olmuþtum

aþklarýn sonrasýnda hüzün vardýr
ya sen hüznü boðarsýn
ya da hüzün seni boðar
ama birisi kanatlarýný kýrarsa eðer
yaralý kuþ rolüne soyunacaðýna
yürümeyi denemelisin
hayata dönmelisin

bunlarý düþünebilmek bile kendime dönüþümdü
ve sonunu infaz ediyordu içimde
o gece yüreðimden sað çýksaydýn eðer
ölen ben olurdum
o gece
hayatýn lekesiz bir anýnda
seni intihar ettim
þimdi katil benim

artýk güncemde bir boþluksun
yavaþ yavaþ taze anýlarýn altýna gömülüyorsun
ve sana ait sandýðým her þeyin
aslýnda benim olduðunu öðreniyorum
hiçbir duygunun tek ilhamý deðilsin
kendimi keþfettikçe
seni kaybediyorum
ve ufkuma sensizliði
korkusuzca geriyorum