Hiç bir şey düşünmek istemiyorum bugün. Belki yarın da istemeyeceğim. Yazmak dışında ...... Parmaklarım tuşların üstünde kalbimin sesi ne derse onu yazıyorlar. Bir dostumla konuşuyor gibi. Çok sevdiğim kahveyi bile içmedim bugün. Hele yanında sigarayla vazgeçilmezimdir. Ama dedim ya, yaşıyor muyum, yaşamıyor muyum bilmiyorum bugün. Hayattan bir günlük izin istemiş gibiyim sağolsun verdi oda.
Hepimize olur ya zaman zaman bir leylalık hali... Boşvermişlik, yalnız kalma isteği, kimseyi görmek istememek falan.
Ne tuhaf ya zaman zaman sarıp sarmalarken hayatı zaman zaman kopuyorum ondan. Ama onunda bana iyi davrandığı söylenemez. Öyle olsaydı şimdi sarmaş dolaş olmuş olurduk hayatla. Kokusu buram buram...
Hayat işte boşver.. İçimdeki ses hayır seni bile duymak istemiyorum bugün. Kapa çeneni. Bırakta kafamı dinleyeyim. Çalan telefonumu bile açmıyorum kim ararsa arasın. Durgunsun bugün diyorlar. Hıı diyorum sadece konuşmak istemiyorum hatta çok sevdiğim kitaplar hakkında bile tek kelime istemiyorum bugün. Ne bileyim... Halbuki var mı dünün bugünü boşa geçen zaman şu ruh halim. Ne oldu koca bir gün gitti. Öylesine... Yaşamak, yaşamak, yaşamak.... Dünsüz ya da yarınsız... Bugünü!