ben acı ve yalnızlığın içinde
büyümeye çalışan bir tomurcuk
umudun / direnişin koynunda
uyanmayı bekleyen minik bir bebek
korkuyu kelepçe yapıp beynime
çalınacak bir kapı beklemek
söylenecek bir tek söz
söyle ne yapabilirim iki gözüm
ben yağmuru severim
hani o içimi ıslatmasını
ve bitişindeki toprak kokusunu
ben umut etmeyi de severim
medet ummak birşeylerden
rüzgarlarla sevişmek
gökyüzüne göz kırpıp
dalgalarla kavga etmeyi severim
saklanmak istemiyorum artık karanlığa
beni sırtımdan vuran / benim gölgemdir anla
bu bendeki yara geçmedi geçmeyecek
ama yine de
yarınları göğsüme bastırmak istiyorum
geleceği ellerimde tutmak
bulut olmak istiyorum gökyüzünde / bembeyaz
ve sevda olmak istiyorum
açmamış tomurcukların kokusunda
renkli bir kelebek gibi