Yere uzanmış cesedimi alır giderim geceden… Senin olmadığın yerleri işaret ediyor yıldızlar… Senin onların kulağına fısıldadıklarını duymadığımı zannederek bir oyuna kaptırdınız kendinizi… Ve ben yerde yatan ağır ve pis kokan onurumu da alır kaçarım geceden…

Damlaların yanaklara değil de toprağa düştüğü yerler gördüm… Belli ki daha keşfedemediğin saf yerler var dünyanda… Belki de sen bile korkuyorsun sevgiyi hissetmeye… Aşkın nefret dolu ihtiraslarını yaşattıkça insancıklarına… Sende unuttun aşkın doğduğu yeri…

Daha derin yolculuklar yapıp içime tohumlar serptiğin o güne dönerim… Masumu geri döndürmem imkansız geldiği yere… Mağlubiyete teslim etti kendini… Zamanlarca içimde özenle büyüttüğüm gözyaşlarımı eteğine nasıl nakışladığını izlerim… Ve yanıma yazdığın geleceğimi de alır yine dönerim… Ağır ve pis kokan onurum yeterince işlemiş benliğime