Bu sensizliği biter mi?

Yağmur yağıyor şehre durmadan
Akıtıyor tüm acısını kalp
Geceyle bırakıp gözlerini
Terk etmeli şehri
Ve sensizliğin haykırdığı her diyardan
Biraz toprak kokusu ve
Birazda yağmur çalıp kaçma vaktidir.
Ruhum kanadı kırık bir kartal
Kalbim içinde senin olduğun bir organ
Belki de senin yüzünden kuduz bir köpek
Sen her hücremde çekirdeksin
Anlamak akla ziyan birazda günah sanki
Saçların mı cennet kokuyor yoksa cennet mi saçların

Aşkın bende noktasız şiir bitmeyen tükenmeyen
Sayfasının bir tarafı yırtık bir tarafı yanık
Aşkın bende idam haberi bazen ise bahar müjdecisi
Ay secde etmiş gözlerine başlamış serenada
Rüzgâr coşmuş saçlarının darında
Bu kadar olaydan arta kalan bir yudum aşktı
Ve ben içemeden kurudu belki
İçimin ötesinde bir yerde şimdi aşk rüzgârları
Yırtıyor gözlerin kalbimin sonsuz demir parmaklıklarını
İsyan mı içimdeki yoksa gizem mi?
Anlamak zor

Sen marka bir ipte asılı kalsa
Kirpiklerinde bağlı olup gözlerine aksa
Kalbini kalbine mühürleyip kendine bağlasa
Bu sensizliği biter mi sana âşık Emre’nin

Emre Coşkun