birinin içindeki hayata aşık olmayı dilemek..
onu çekip çıkarma gücünü dilemek..
kayıp gitmesini seyretmek ve hiç birşey yapamamak
“sevmenin” dışında..
herkes aradığını, dilediğini, mutluluğunu bulacakmış gibi
hayatındaki en önemli insanların kayboluşuyla boğulmak
ya da
onlarla bir anlığına karaya çıkmak ve her seferinde atladıklarını gördükçe
boşuna çırpındığını zannetmek..
hangisi daha çok can yakıyor, bilmiyorum
sadece ‘aşık’ olduğunu hissetmek,
ilham almak,
tatmin olmak için gerek olabilirdi
neyse çıkarken şu ışığı kapat ve
bana da bir parça sessizlik bırak!