Sen aklýma düþüp, andýðým anda,
Gözümden aðlayan bulutlar geçer.
Sen içime düþüp, yandýðým anda,
Çölümden ince ince yaðmurlar geçer.

Sen sesinle, sesime ses olduðunda,
Dizimin baðýný, baðýndan çözer.
Sen kýþýma düþüp, ýsýttýðýnda,
Bedenim Afrika olur ve piþer.

Sen gölgeme güneþ olup, açtýðýn anda,
Gözümden ceylan ceylan bakýþlar geçer,
Sen düþüme düþüp, gördüðüm anda,
Özümden elvan elvan nakýþlar geçer.

Sen sevgiye susayýp, acýktýðýnda,
Gönlüme doyurgan sevdalar düþer.
Sen acýma tuz basýp, kapattýðýnda,
Bana sevdalarýma “elveda” düþer.

Sen kapýlarýný yüzüme çarptýðýnda,
Gönlüme kalýn kalýn kilitler düþer.
Sen dünyamdan yüz çevirdiðinde,
Topraða yaðýz yaðýz, yiðitler düþer.