bütün taþlarýný kýrdým ölülerin
yüreðim ören yeri..
izin verdi yüreðim
dolgun üzümler yeþertip
asmalarý süsledim
gecede karanfil özlemin


tutup çocukluðumuzun ellerinden
temize çekeriz ya güncelerimizi
her karesine bir fiske gözyaþý düþer ya bazen
sedef dama taþlarýnýn
daðýlýr sessiz harfleri mürekkebin
çolpa vuruþlarýmýzla
bilyeler gibi

bir heyecan uyanýr uzak kilometrelere
dallarda türkü çiçekleri
ve bir çýðlýk duyulur tanyerinden
yol izidir ufuktaki lekeler
birbiri ardýna dizilir günler
kusurlar.. erdemler
yaþanan gövde yorgunluklarý
þahdamarýmýzý yumruklar buruk gülüþler

duvarý kucaklar bir kertenkele
ve bir örümcek
að örer inci iþleyen yaprak üstünde

eylemsiz bir öznedir ölüm
bir basamak üstümüzdedir
sonsuzluk merdiveninde


zýrhýný soyunup görüntümün
akdenizi aðladým
iþitsel sessizlikte


kýrdým bütün taþlarýný ölülerin...

(su)