bugün denize oturup seni özledim
maviligine yandı deniz fenerlerim...

ceplerimde güneşler gezdirdim sonra
yorgun peronlar dolaştım
da yetişemedim
ıpıslak dudaklarına..

gitmeyi kendine görev bilmiştin...
basamak basamak kendini yitirmiştin

****

haydarpaşa tren istasyonundayım
sen ben ve yalnızlıgımla başbaşayım

birazdan kavuşacagım sana bahsettigim anılarıma..

çaglayan dereler aşıyorum terli tepeler
kuzular ve keçiler geçiyor ötelerden
çoban ateşleri yükseliyor
tütsülenmiş anadolum-tütsülenmi ovalar...

vazgeçemiyorum senden...
sabahlar dogur yeniden akşamlarıma...

***
izmit düzünden adapazarı şenligine varıyoruz
daha uzaklarda yol ayrımları-yılan çıglıkları
yolunu şaşıran bir aşkın
belkide son çırpınışları

trenim dönüyor eskişehir sapagından
savruluyorum bende senin gibi
dagların yırtmacından

***

cumhuriyet ekspresinde cumhurunu yitirmiş insanlar
eskişehir eskimeye yüz tutmuş
adıyla orantılı gidiyor ilerlemesi
cumhuriyet eksprtesinde ben seni yitirmişim
arifiye kendini yitirmiş
düşmüş güneşin eline
yanar durur..

polatlıdayız şimdi
başım dönüyor
kusuyorum
kusmugumdan çocuklarım çıkıyorda

onlara dokunamıyorum

***
ankarada aktarmalı hayatlar aktarmalı zamanlar
seni ilk gördügüm yerde karanfil kokar yollar
kocatepenin avlusunda
kara döner mevsim
ayagın kayar
seni düşmekten kurtarırım

seni kurtarırım ben düşerim
karlar kanar kana kana kararır
ankarada akşamlar

****
biter yolculugum ölümlere varırım
ölümler bana varır
dilenciler akbabasıdır bu kentin
kokuma üşüşürler

paylaşamam seni ben en çok
kokumu kıskanırım..

***
gitmeyi kendine görev bilmiştin
basamak basamak kendini yitirmiştin...

ki ben çantanın içinde yüregimi bıraktım
üşürsen elini sok
güneşe dokunacaksın

kalbim
son dokunuşudur bu
sana ellerinin...